تاثیر به کارگیری انرژی فوتوولتاییک بر فضای کالبدی درمانی با رویکرد بهینه سازی مصرف انرژی

امروزه با توجه به افزایش چشم گیر مصرف انرژی و محدودیت در منابع فسیلی، صرفه جویی در مصرف انرژی و بهره گیری از منابع طبیعی تجدیدپذیر امری اجتناب ناپذیر است. این موضوع در عصر حاضر ذهن بسیاری از اندیشمندان و اقتصاددانان را به خود مشغول کرده است. کارهای تحقیقاتی در جهت شناخت و استفاده از روش به کارگیری منابع انرژی موجود، در ساختمان در شرایط کنونی از ضروری ترینمباحث است. با توجه به هزینه های مالی زیاد و همچنین مشکلات زیست محیطی که سوخت های فسیلی برای بشر ایجاد کرده است، امروزه دنیا در حال حرکت به سمت انرژی های نو و تجدیدپذیر است که یکی از این نوع انرژی ها انرژی خورشید است. آرایه های فتوولتاییک دارای سازگاری کامل با محیط زیست بوده و همچنین پاک و قابل دسترس بودن آن از مزیت های عمده آن محسوب می گردد. مصرف حداقل انرژی های فسیلی در مراکز درمانی که به عنوان بزرگ ترین و پرهزینه ترین واحدهای عملیاتی و خدماتی هستند از اهمیت خاصی برخوردار است. ایران با دریافت سالانه 1444 کیلووات بر متر مربع تابش خورشیدی، مستعد به کارگیری تکنولوژی خورشیدی می باشد و خوشبختانه در سال های اخیر فعالیت در زمینه انرژی خورشیدی در ایران گسترش یافته است. در فناوری های خورشیدی، یکی از مهمترین نکات یافتن محل مناسب نصب پنل های فتوولتاییک برای دستیابی به حداکثر میزان تابش می باشد. این موضوع می تواند دیدگاه نوینی به طراحی فرم ساختمان به خصوص در طراحی نما القا کند. در این مقاله معیارهای تاثیرگذار بر دریافت انرژی تابشی خورشید توسط فرم های مختلف در مراکز درمانی مورد توجه و بررسی قرار گرفت و بر اساس مطالعات انجام شده که به صورت کتابخانه ای و توصیفی انجام گردیده است، تدوین الگویی در طراحی نما برای بالا بردن میزان انرژی دریافتی و شرایط مطلوب برای ساختمان های درمانی جهت استفاده از پنل های فتوولتاییک ارایه گردید. نتایج نشانگر این موضوع است که، استفاده از انرژی خورشیدی در فرم های مختلف مراکز درمانی با رعایت اصول و موازین خاص و مطابق با شرایط اقلیمی منطقه سبب افزایش کارایی استفاده از پنل های فتوولتاییک می گردد.

تاثیر به کارگیری انرژی فوتوولتاییک بر فضای کالبدی درمانی با رویکرد بهینه سازی مصرف انرژی Keywords:

انرژی فوتوولتاییک , فرم کاربری درمانی , بهینه سازی , مصرف انرژی