بررسی رویکرد انرژی های نو در طراحی معماری مسکونی با تاکید بر اقلیم شناسی شهر اصفهان

محدودیت منابع انرژی امروزه در حال تبدیل به بحرانی حاد در دنیا می باشد. لذا طراحی معماری ساختمان های مسکونیدر جهت کاهش میزان مصرف انرژی های تجدیدناپذیر قابل توجه است. در این میان و در کشور ما بیش از % 30 مصرفانرژی کل را بخش خانگی به خود اختصاص داده که عمدتا در تامین گرمایش، سرمایش و تهویه ساختمان ها در فصول سردو گرم می باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی رویکرد انرژی های نو در طراحی معماری مسکونی با تاکید بر اقلیم شناسیشهر اصفهان می باشد. روش تحقیق توصیفی از نوع کیفی بوده و داده های مورد نیاز با روش اسنادی گردآوری شده است.تحلیل و تفسیر یافته های پژوهش حاکیست که اصفهان دارای اقلیم گرم و خشک بوده و با در نظر گرفتن ارتباط معماریو اقلیم و نیز تلفیق شیوه های معماری سنتی می توان به مدل هایی از طراحی معماری مجتمع مسکونی دست یافت کهعلا.ه بر کاهش مصرف انرژی، شرایط بهینه اقلیمی را در نظر گرفته و طراحی پایدار را رقم زند. همچنین نتایج این تحقیقبر مسایل و واقعیت های مذکور بر اهمیت موضوع در زمینه جلوگیری از اتلاف انرژی و مصرف بهینه آن در ساختمان هایمسکونی تاکید داشته و لزوم همکاری و مداخله معماران و شهرسازان جامعه را در عرصه زیست پیشنهاد می کند.

Keywords:

مجتمع مسکونی , معماری پایدار , انرژی نو , اقلیم , اصفهان