باززنده سازی بافت جنوب میدان نقش جهان اصفهان با رویکرد احیاء دولت خانه صفوی (مطالعه موردی، باغ مجدالعلما)

رویکرد حفاظت از آثار ارزشمند معماری به عنوان عناصر هویت بخش- در قالب توسعه، مرمت و احیاء- همواره به عنوان رکنی اساسی در تاریخ معماری این مرز و بوم محسوب شده است. در دهه های اخیر، ضرورت احیاء و بازآفرینی بناهای تاریخی موجود در بافت با ارزش با توجه به عدم وجودملاک های مشخص و قطعی ارزش گذاری بافت فرسوده ، عدم تمایل مالکین به نگهداری بنایارزشمند موروثی ، توسعه ساخت و ساز در بافت فرسوده، عدم وجود طرح توسعه مصوب بافتارزشمند و در نتیجه عدم تخصیص بودجه جهت مرمت و احیا بافت از سوی دولت، بیش از پیشاحساس می شود. این پژوهش با معرفی طرح غنی سازی جنوب میدان نقش جهان به عنوان آخرینطرح غیر مصوب موجود بر روی بافت تاریخی جنوب میدان نقش جهان اصفهان به طراحی وبازآفرینی مجدد باغ سرای مجدالعلما به عنوان اولین پروژه طرح غنی سازی با رویکرد توسعهگردشگری و با مشارکت بخش خصوصی می پردازد.علی رغم آنکه در طرح های پیشین این باغتاریخی با وجود ارزشمند بودن به لحاظ تاریخی به طور کامل حفظ نشده است و در آخرین طرح نیزتنها کوشکی از آن باقی مانده است، در بازآفرینی نگارندگان این باغ با توجه به الگوی باغ ایرانی بارویکرد توسعه گردشگری،احیا می گردد.

Keywords:

باززنده سازی , دولت خانه صفوی , طراحی معماری , باغسرای مجدالعلما , میدان نقش جهان اصفهان , گردشگری , شرکت اتحاد میراث ایرانیان