سنجش شاخص های کیفیت عینی و ذهنی در زندگی شهری (مطالعه موردی: شهر خرم آباد)

نگرانی از کیفیت زندگی یکی از مشخصه های جامعه معاصر است و حیطه مربوط به کیفیت زندگی وسنجش آن شاید در هیچ زمانی به اندازه امروز گستردگی نداشته است شاخص های کیفیت زندگی شهری،مناسب ترین، علمی ترین و رایج ترین ابزار برای بررسی وضعیت یا کیفیت زندگی شهروندان و شناختمسایل آنان است متاسفانه در ایران بر خلاف دیگر کشورها به علت فقدان اطلاعات لازم در زمینه کیفیتزندگی، برنامه ریزی صحیحی جهت افزایش سطوح کیفی زندگی شهروندی چه در سطح ملی و چه در سطحمحلی انجام نشده است در همین راستا پژوهش حاضر با هدف ارزیابی و سنجش کیفیت زندگی انجام گرفتهاست. این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی و برای جمع آوری اطلاعات و داده ها از روش های اسنادی و پیمایشی (پرسشنامه) استفاده شده است جامعه آماری پژوهش، شامل تعداد خانوار های منطقه شهری خرمآباد می باشد و حجم نمونه نیز بر اساس فرمول کوکران به دست آمده و از آزمون t تک نمونه ای برایتحلیل و ارزیابی استفاده شده است. بررسی های انجام شده در بخش سنجش کیفیت ذهنی زندگی نشان میدهد به طور کلی مردم شهر از لحاظ ذهنی از کیفیت زندگی خود راضی نیستند و میانگین رضایتمندی دراکثر گویه ها کمتر از حد متوسط است بر خلاف میزان کم رضایت مردم از کیفیت ذهنی زندگی در بررسیکیفیت عینی زندگی در اکثر شاخص ها میزان برخورداری نسبتا خوبی برای شهروندان خرم آباد وجود دارد.

Keywords:

کیفیت زندگی , شاخص عینی و ذهنی , خرم آباد