تعیین شاخص های افزایش تمایل به استفاده از پل های عابر پیاده و اولویت بندی راهکارهای آن

ایمنی عابر پیاده یکی از پارامترهای بسیار مهم دربحث ترافیک شهری بوده و یکی از علل عدم استقبال از پیاده روی بخصوص در کشور به علت عدم وجود تسهیلات مناسب، ایمنی کافی، بوده است. یکی از تسهیلات بسیار مهم در خصوص عبور عرضی عابرین، پل عابر پیاده است که در اکثر شهرهای جهان به عنوان یک راه حل رایج مورد استفاده قرار می گیرد. استفاده از پل عابر پیاده در کشور یکی از کم کاربرترین تسهیلات عابر پیاده است که به علل مختلفی نظیر عدم راحتی ، افزایش زمان سفر، عدم ایمنی و ... مورد استفاده قرار نمی گیرد . هدف این تحقیق بررسی شاخص های تاثیر گذار بر استفاده از پل عابر پیاده توسط افراد و ارزیابی راهکارهای افزایش تمایل به آن می باشد. پس از مطالعات مختلف انجام پذیرفته 4 شاخص تاثیرگذار شامل؛ ایمنی، راحتی، زیبایی وتسهیلات رفاهی برای این پژوهش انتخاب و راهکارهای افزایش تمایل به استفاده از پل توسط مدل تحلیل سلسله مراتبی AHP، ارزیابی و اولویت بندی شدند. نتایج این تحقیق نشان می دهد که شاخص های افزایش تمایل به استفاده از پل عابر برای شهرسازی بترتیب، ایمن، راحتی، تسهیلات رفاهی و زیبایی پل بوده است. از جمله راهکارهای اصلاحی می توان به پله برقی و آسانسور، روشنایی کافی محیط پل ، قابل مشاهده بودن عابر و ... ، اشاره نمود.

Keywords:

تسهیلات عابر پیاده , ایمنی عابر , روش تحلیل سلسله مراتبی