سندروم سروتونین

زمینه: سندرم سروتونین، سندرم بالقوه مرگباری است که به دلیل استفاده از داروی های سروتونرژیک و فعالیت بیش از حد گیرنده های پس سیناپسی محیطی و مرکزی 1A-5HT و به ویژه، گیرنده 2A-5HT به صورت ناگهانی اتفاق می افتد. این سندرم موجب ترکیبی از تغییرات در وضعیت ذهنی، بیش فعالی عصبی، بیش فعالی عضلانی و بیش فعالی اتونوم می شود. سندرم سروتونین می تواند از طریق استفاده درمانی از داروهای سروتونرژیک، مصرف عمدی و بیش از حد داروهای سروتونرژیک، یا به عنوان نتیجهای از تعامل پیچیده بین دو داروی سروتونرژیک کنترل شده توسط مکانیسم های مختلف ایجاد شود. بسیاری از ترکیبات مواد دارویی می تواند منجر به سندرم سروتونین شود.روش انجام پژوهش:این بررسی ابتدا به معرفی و مدیریت سندرم سروتونین می پردازد، سپس در مورد داروها و واکنش های موثر در ایجاد این سندرم بحث می کند. هدف نهایی، آگاه سازی و هشدار به پزشکان درباره این سندرم بالقوه کشنده و قابل پیشگیری است. امروزه سروتونرژیک بودن بسیاری از داروهای مورد استفاده اثبات شده است؛ لذا آموزش مناسب و آگاهی در مورد سندرم سروتونین منجر به بهبود تشخیص و ترویج درمان مناسب می شود و به میزان قابل توجهی از مرگ و میر پیشگیری می کند.نتایج:حتی پس از درمان بیماری نیز احتمال بازگشت سندروم سروتونین وجود دارد. با وجود اینکه هیچگونه روش قطعی برای پیشگیری از این سندروم وجود ندارد، با اینحال خودداری از مصرف رژیم های دارویی همزمان در پیشگیری موثر می باشد. به دلیل اینکه همه روزه داروهای سروتونیک بیشتری شناسایی می گردند، توصیه می شود پزشکان همواره لیستی از آنها را داشته و از تجویز همزمان داروها باهم خودداری نمایند. در مواردی که از داروی سروتنیک برای درمان بیماری دیگری استفاده می شود، پس از مشاهده علایم سندروم سروتونین توقف یا ادامه مصرف دارو وابسته به تشخیص پزشک می باشد. با وجود اینکه این سندروم، بسیار شایع می باشد ولی پژوهش های کمی درباره آن انجام گرفته و در آینده باید آزمایش های عملی و پژوهش های بیشتری انجام گردد.

Keywords:

مسمومیت دارویی , سندرم سروتونین , درمان سروتونین , داروی سروتونرژیک , بیش فعالی عصبی , بیش فعالی اتونوم