نقش خودتنظیمی در فعالیت های پژوهشی: مروری بر مدل های خودتنظیمی
Publish place: سومین کنفرانس ملی روانشناسی و علوم تربیتی
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 785
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
PESSH03_056
تاریخ نمایه سازی: 11 مرداد 1396
Abstract:
هدف مقاله حاضر بررسی نظری نقش یادگیری خودتنظیمی در انجام فعالیت های پژوهشی است. شواهد پژوهشی موید این امر است که در انجام پژوهش بخصوص پایان نامه عوامل بیرونی و درونی متعددی مانند حمایت های اساتید راهنما و مشاور، محیط آموزش-پژوهش، زمان کافی، علاقه و انگیزه دانشجو دخیل هستند. یکی از مهم ترین عوامل فردی که می تواند باعث تسهیل پژوهش شود خودتنظیمی دانشجویان در انجام فعالیت های پژوهشی است. چرخه پژوهش علمی وابسته به مهارت فراشناختی است و دانشجویان برای کنترل و بهبود فرایند پژوهش نیازمند دانش و قابلیت های خودتنظیمی یعنی برنامه ریزی، نظارت و بازاندیشی است تا قادر به برنامه ریزی پروژه پژوهشی خود، نظارت بر پیشرفت خود و روند اجرای پژوهش و تفکر درباره چگونگی انجام بهتر آن در دفعات بعدی باشد. ازآنجایی که پژوهش در سطح بالای یادگیری است و کنش اجرایی یادگیری محسوب می شوند، لذا این سازه ارتباط نزدیکی با ساختار و مولفه های خودتنظیمی دارد بر این اساس بررسی فرایندهای پژوهش با استفاده از نقش خودتنظیمی در آن موضوعی ارزشمند و قابل اعتناست.
Keywords:
Authors
محمد کوهی
دانشجوی کارشناسی ارشد تحقیقات آموزشی، دانشگاه فردوسی مشهد
حسین کارشکی
دانشیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه فردوسی مشهد
بهروز مهرام
دانشیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه فردوسی مشهد
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :