بررسی رابطه بین استرس شغلی و سلامت عمومی با کنترل متغیرهای حمایت سازمانی ادراک شده و سرسختی روانشناختی در کارکنان نوبتکار و غیرنوبتکار یکی از شرکت های نفتی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه استرس شغلی با سلامت روان با توجه به نقش تعدیل کنندگی حمایت سازمانی ادراک شده و سرسختی روانشناختی در کارکنان نوبتکار و غیر نوبتکار یکی از شرکت های نفتی است. نمونه این پژوهش شامل 300 نفر از کارکنان روزکار و نوبتکار یک شرکت نفتی بوده که به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه های استرس شغلی (IJUSI)، سلامت عمومی (GHQ)، حمایت سازمانی ادراک شده و سرسختی روان شناختی اهواز (AHI) استفاده گردید. یافته های حاصل از پژوهش نشان دادند که استرس شغلی و ابعاد آن (شامل مشکلات مدیریتی و مشکلات رفاهی) با عدم سلامت روان و ابعاد آن (مشکلات بدنی، اضطراب و بی خوابی، نارساکنش وری اجتماعی و افسردگی) رابطه معنی داری دارند. همچنین یافته های حاصل از همبستگی تفکیکی نشان دادکه این روابط در کارکنان روزکار و نوبتکار دارای تفاوت معنی داری است. این تفاو ت ها بیانگر آن است که ضرایب همبستگی بین استرس شغلی و سلامت روان در کارکنان روزکار بیشتر از کارکنان نوبتکار می باشد. از سوی دیگر یافته ها نشان دادند که حمایت سازمانی ادراک شده و سرسختی روانشناختی، رابطه بین استرس شغلی و عدم سلامت روان را تعدیل نموده اند. لذا می توان چنین نتیجه گیری کرد که سطوح پایین استرس شغلی در کارکنان نوبتکار و غیرنوبت کار زمانی به افزایش سلامت روان در افراد می انجامد که کارکنان از نظر ویژگی سرسختی روانشناختی در سطح بالایی قرار داشته باشند و حمایت بیشتری را از سوی سازمان خود ادراک کرده باشند.

Keywords:

استرس شغلی , سلامت روان , سرسختی روانشناختی , حمایت سازمانی ادراک شده