بررسی تعامل انسان با طبیعت در مجتمع تجاری – تفریحی با رویکرد معماری طبیعت گرا

نحوه ی تعامل انسان با طبیعت نشان از وجه معلم بودن طبیعت دارد. بنابراین انسان از طریق تعامل باطبیعت می تواند مجتمع تجاری- تفریحی ای را خلق کند که طبیعت گرا باشد. امروزه مجتمع های تجاری صرفامکان هایی خاص برای خرید و فروش نبوده و بیشتربه عنوان فضاهایی متنوع جهت تعاملات اجتماعی وبرخوردهای روزانه وتفریح وسرگرمی محسوب می شوند. لذا توجه همه جانبه به مسایلاقتصادی،اجتماعی،انسانی،فرهنگی و .. باعث می گردد تا مراکز تجاری پس ازساخت ازعملکردمناسبیبرخورداربوده و بهره بیشتری نصیب استفاده کنندگان ازآن گردد. زیرا این گونه مراکزمورد استقبال بیشترخریداران خواهد بود . هدف اصلی پژوهش حاضر توجه به ارتباط انسان با طبیعت، عناصر طبیعی وتشخیص جایگاه طبیعت در معماری مجتمع های تجاری –تفریحی ایران است. روش پژوهش ضمن مطالعهاسنادی و کتابخانه ای و مطالعات تطبیقی از نوع توصیفی - تحلیلی است. نتایج به دست آمده حاکیاز آن است که ارتباط با طبیعت ضروری ترین شرط برای انسان است. زیرا انسان بخشی از طبیعت ودر میان فضای طبیعی است، بنابراین طبیعت در بسیاری از راهبردهای منتهی به خلاقیت در معماریمجتمع تجاری- تفریحی تاثیر می گذارد. حضور طبیعت به عنوان ابزاری قدرتمند برای الهام بخشی درمعماری به شکل استعاره، تقلید، تغییرپذیری فرم و مصالح معماری است . تعامل با طبیعت در مجتمعتجاری -تفریحی حس آرامش و آسودگی خاطر را برای کاربران فضا ایجاد می کند.

Keywords:

مجتمع تجاری – تفریحی , تعامل انسان با طبیعت , طبیعت و انسان , معماری طبیعت گرا , معماری پایدار