بهبود همبستگی میان ذرات معلق و عمق نوری هواویز سنجنده مادیس

ذرات معلق موجود در اتمسفر، هم بر روی سلامتی انسان و جانداران و هم بر روی محیط زیست اثر میگذارند. تاکنون از روشهای مختلفی از جمله، روشهای ماهواره ای ، زمینی، شیمیایی و طیفی برای سنجش آلاینده های هوا استفاده شده است. ذرات معلق از مهمترین انواع آلایندههای موجود در هوا می باشند. ذرات معلق زمینی، برای اندازه گیری غلظت و توزیع اندازه ذرات معلق استفاده شده است. روشهای ماهواره ایی نسبت به روشهای زمینی دارای وسعت دید بیشتری می باشند. در مناطق مربوط به اقیانوسها و دریاها به علت یکنواختی پوشش سطح و پایین بودن میزان بازتاب طیفی در بعضی باندها، تاثیرات ناشی از هواویزها در این باندها به خوبی مشاهده میشود. بنابراین الگوریتمهای ارایه شده در این حوزه نتایج خوبی داشته اند. اما در مناطق خشکی به علت عدم یکنواختی پوشش سطحی و تغییرات زیاد آن و نیز سهم نسبتا زیاد بازتابش سطح خشکی به نسبت تابش اندازه گیری شده در بالای اتمسفر، دقت الگوریتم به تعیین دقیق میزان بازتاب طیفی سطوح و مدل هواویزهای غالب موجود در منطقه بستگی دارد. در این صورت میتوان سهم تاثیر هواویزها و بازتاب مربوط به سطح را از میزان تابش ثبت شده تعیین کرد. در این تحقیق برای شناسایی محصول AOD از الگوریتم اهداف تیره باند آبی (470 نانومتر ) استفاده شد. ابتدا بین ذرات معلق کوچکتر از 10 میکرون ایستگاههای سنجش آلودگی استان البرز و محصول AOD سنجنده ی مادیس در اسفند ماه 94 رگرسیون خطی و لگاریتمی گرفته شد. سپس برای شناسایی محصول AOD از باندهای سبز و قرمز (550 و 660 نانومتر) استفاده شد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که بهترین همبستگی زمانی اتفاق میافتد که از رگرسیون لگاریتمی در باند470 نانومتر استفاده شود.

Keywords:

ذرات معلق , عمق نوری هواویز , سنجنده ی مادیس , بهبود همبستگی