ساخت و بهینه سازی چسبهای ساختاری نیتریل- فنولی

در خط چسب ورقه های لانه زنبوری و صفحات ساندویچی مهمترین تنشها در طول فرایند ساخت و محیط کاربرد، تنشهای برشی و پوستگی می باشند. از آنجا که یک ماده لاستیکی استحکام پوستگی و یک ماده گرما سخت استحکام برشی را به چسب می بخشد، پس برای این نوع اتصالات چسبهای آلیاژی مرکب از این دو مورد نیاز است. از این رو، آلیاژی مرکب از یک فاز لاستیکی (لاستیک نیتریل) و یک فاز گرماسخت (رزین فنولی) سنتز شد، بهینه سازی مقادیر تنشهای برشی و پوستگی تابع دو پارامتر یعنب نسبت درصد رزین و لاستیک و حالت پخت می باشد. در نسبتهای کم از رزین به لاستیک، چسب از استحکام پوستگی زیاد برخوردار بوده و خواص آن متمایل به چسبهای تماسی است. همین اثر در حالتهای زیر پخت (under cure) هم دیده می شود. در نسبتهای بیشتر رزین به لاستیک، استحکام برشی چسب افزایش می یابد و خواص چسب چسبهای ساختاری نزدیک می شود. این اثر در حالتهای فرا پخت (over cure) هم دیده می شود. نتیجه آنکه در یک نسبت خاص از رزین به لاستیک و محدوده معینی از حالت پخت می توان مقادیر زیاد استحکام برشی را به همراه مقادیر متوسط استحکام پوستگی به سدت آورد. از این نوع بهینه سازی می توان در بهینه نمودن اتصال ورقه های لانه زنبوری و اتصال رویه به مغزه در صفحات ساندویچی استفاده کرد.

Keywords:

کامپوزیت , صفحات ساندویچی , لانه زنبوری , چسبهای ساختاری , نیتریل , فنولی