شناسایی شاخص های کیفیت مسکن بر معماری پایدار شهر دورود (نمونه موردی محله جماران)

مسکن به عنوان یکی از اصلی ترین نیازهای بیولوژیکی با نقش های متعدد زیستی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و بالندگی مدنی جایگاه مهمی در روند حرکت به سوی پایداری ایفا می کند. چنانکه ابعاد مختلف آن با شاخص های پایداری همخوانی داشته باشد؛ می توان گفت که در مسیر اهداف توسعه پایدار می باشد. قطعا دستیابی به مسکن پایدار گام مهمی برای رسیدن به توسعه پایدار شهری به عنوان عنصر غالب سکونتگاهی و آن نیز بخش مهمی از مسیر توسعه پایدار جوامع می باشد. دگرگونی در ابعاد اجتماعی، اقتصادی وکالبدی شهرهای ایران که ناشی از ورود مدرنیسم بود، اثرات منفی زیادی را بر کارایی شهرها در سطوح مختلف محلات، مسکن و غیره به وجود آورد. از طرفی دیگر با استفاده از نظریات جدید همچون توسعه پایدار می توان به احیای مجدد و ارتقای کیفیت محیط در سطوح مختلف پرداخت. بدیهی است که نخستین گام برای دستیابی به این هدف، ارزیابی کیفیت وضع موجود و میزان پایداری می باشد.براین اساس تحقیق حاضر در پی آن است تا با رویکردی کمی و کیفی و با روشی تحلیلی بر اساس مطالعات میدانی و مطالعات کتابخانه ای، کیفیت محیط در سطح واحدهای مسکونی محله جماران را با تکیه بر شاخص های پایداری و با بهره گیری از روش نمونه گیری تصادفی منظم ارزیابی نماید. برای ارزیابی از تکنیک رضایت اهمیت استفاده شده است. نتایج حاکی از پایداری متوسط واحدهای مسکونی این محله می باشد

Keywords:

مسکن , کمی و کیفی , توسعه پایدار , محله جماران