اصلاح (NH(2)-Uio-66 (Zr با گلایسیدیل متاکریلات به منظور بهبود گزینش پذیری (CO(2)N(2

در این پژوهش به مقایسه میزان جذب و گزینش پذیری دی اکسید کربن نسبت به نیتروژن توسط چارچوب فلزی آلی - NH(2)-UiO-66 ومشتق اصلاح شده آن توسط گلاسیدیل متاکریلات (NH(2)-UiO-66) پرداخته ایم. سنتز ترکیبات با روش سولوهیدروترمال انجام شده ونانوذرات حاصل از طریق آنالیزهای FESEM, XRD, FTIR و TGA مشخصه یابی شده اند. ساختار بلوری ترکیبات پس از اصلاح انجامشده کاملا حفظ شده و تفاوت موجود در کاهش اندازه سطوح در آنالیز BET و همچنین حجم و قطر حفرات است. میزان جذب دیاکسید کربن و نیتروژن به صورت همدما و تحت فشار 0-5 بار به صورت جداگانه توسط دستگاه جذب گاز اندازه گیری شده است. وجودگروه های عاملی استر، هیدروکسیل و آمینی در GMA-UiO-66 میزان واکنش های ملکول ها با دی اکسید کربن را افزایش می دهد کهخود عاملی بر افزایش گزینش پذیری آن نسبت به نیتروژن در مقایسه با ترکیب مادر خود است.

Keywords:

چارچوب فلزی آلی , جداسازی دی اکسید کربن , NH(2)-UiO-66 , گلایسیدیل متاکریلات