انتقال ژن های مقاوم به خشکی درگندم

درکشور ما خشکی ازجمله تنش های غیر بیولوژیک است که محصول نهایی گندم را به طور چشم گیری کاهش می دهد اهمیت این مسیله زمانی بیشتر می شود که اکثر نواحی کشت گندم در اقلیم خشک واقع شده باشد. مقاومت به تنش خشک به توانایی گیاه برای ادامه حیات درشرایطی که پتانسیل آب بافت های گیاهی کاهش یابد اطلاق می شود، مثل آمینواسیدپرولین که تجمع آن دریافته های گیاهی تحت تنش خشکی افزایش یافته ودرحفظ پتانسیل اسمزی نقش دارد. خشکی با برهم زدن توازن اسمزی گیاه موجب کاهش رشد، بازده والقای گونه های واکنشگراکسیژن می شود و به سلول های گیاهی آسیب می رساند. درفرایند انتقال ژن قطعه مشخصی از DNA خارجی را با استفاده از تکنیک های آزمایشگاهی به طور مصنوعی وارد ژنوم یک ارگانیسم کرده و گونه دریافت کننده ژن جدید را گونه تراریخته می نامند. از جمله روش هایی که جهت انتقال ژن در گیاه گندم به کار می رود می توان به انتقال ژن از طریق اگروباکتریوم، الکتروپوریشن وتراریختی از طریق لیپوزوم اشاره کرد. با توجه به وارداتی بودن این محصول و تحریم فروش گندم به ایران در چند سال گذشته تولید گندم با ژن های مقاوم به خشکی می تواند این مشکلات را بهبود بخشد.

Keywords:

انتقال , ژن , مقاوم , خشکی , گندم