بررسی شاخص های آسایش و اقلیم گردشگری در مناطق ساحلی (مطالعه موردی:جزیره کیش و بندر نوشهر)

از عوامل تاثیر گذار در جذابیت یک منطقه و انتخاب آن به عنوان مقصد گردشگری می توان به موقعیت جغرافیایی، توپوگرافی، چشم انداز، پوشش گیاهی و جانوری اشاره کرد.علاوه بر این عوامل آب و هوا و اقلیم نیز دارای تاثیر بسیار موثری در این انتخاب می باشند. با توجه به مطالعات متعدد در اقلیم گردشگری، ویژگی های منطقه ای از جمله ، عوامل بصری، محیط فیزیکی و آسایش حرارتی، برای گردشگری بسیار مهم است. در بسیاری از مناطق تفریحگاه ساحلی جهان، این احتمال وجود دارد که شرایط آب و هوایی مطلوب برای استفاده از ساحل خارج از اوج فصل توریستی رخ دهد.لذا در این تحقیق اطلاعات آب و هوایی 30 ساله (1976-2005) دو منطقه ساحلی توریستی در ایران، جزیره کیش در اقلیم گرم و مرطوب، و بندر نوشهر در اقلیم معتدل مرطوب از نظر آسایش یا عدم آسایش، براساس شاخص های زیست اقلیمی اولگی، گیونی، ماهونی، ترجونگ و TCI توسط مولف مورد بررسی قرار گرفت و نتایج حاصل از آن ارایه گردید. این شاخص ها نشان دادند که آسایش مطلوب فصلی برای ساکنان این مناطق متفاوت از زمان اوج مراجعه گردشگر به این مناطق می باشد.

Keywords:

آسایش حرارتی , اقلیم گردشگری , اولگی , گیونی , ماهونی , ترجونگ , TCI