بررسی عوامل تاخیر در به کارگیری تکنولوژی های نوین برای مدیریت کارآمد شهری

تکنولوژی های نوین مانند سیستم های هوشمند ترافیک، کنترل و مدیریت نیروی انسانی در خدمات شهری رو به رشد است و می تواند در کارایی مدیریت شهری تاثیر بسزایی داشته باشد. اما سازمان های مدیریت شهری در پذیرش این نوع تکنولوژی ها دارای تاخیر هستند و هنوز به شیوه های سنتی به اداره امور شهری می پردازند و در تامین رضایت بهره برداران با مشکلاتی همراه هستند. در بسیاری از شهرهای کشور هنوز کاربرد تکنولوژی و سیستم های IT، ICT و GIS مورد استفاده کارآمد قرار نگرفته است. این مقاله درصدد آسیب شناسی پذیرش و به کارگیری تکنولوژی های نوین در حوزه مدیریت شهری در راستای پاسخ گویی به نیازهای روزافزون شهروندان است. هدف اصلی مقاله شناسایی سیستماتیک موانع و در قالب یک چارچوب کلی می باشد تا اولین گام برای مدل سازی پذیرش تکنولوژی برداشته شود. بدین منظور با تدوین پرسشنامه ای، موانع پذیرش تکنولوژی در حوزه مدیریت شهری مورد شناسایی قرار گرفت. در این پرسشنامه ها از کارشناسان خواسته شده است تا پس از معرفی و پیشنهاد متغیرها، به هر یک بر اساس میزان اهمیت آن در عدم بکارگیری تکنولوژی امتیازدهی کنند. سپس برای تعیین معیار ها، از آنان خواسته شد تا بر اساس ماهیت متغیرها، آن ها را دسته بندی کنند. نتایج حاکی از آن است که چهار معیار مالی، تکنولوژی، فردی و سازمانی به عنوان مهمترین موانع عدم به کارگیری تکنولوژی در مدیریت شهری می باشند. لذا برای افزایش کارایی و بهبود عملکرد مدیریت شهری بایستی در جهت رفع موانع پیش رو برنامه ریزی شود. این نتایج در تحقیق آتی برای تدوین و طرح چارچوب کلی تری با در نظر گرفتن عوامل موثر در پذیرش مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

Keywords:

موانع , کارآمدی , مدیریت شهری , فناوری وین , سیستم اطلاعات مکانی