بررسی ویژگی ها و ساختار شهرالکترونیک، باروش ها و مدل های مربوط به پیاده سازی آن

امروزه با رشد و توسعه ی فن آوری اطلاعات و ارتباطات و حرکت کلی جهان به سوی نظریه ی دهکده ی جهانی از یک سو، وگسترش شهرهای بزرگ و روند فزاینده ای مشکلات مترتب بر آن در ابعاد مختلف، عملا ادامه ی روند زندگی و اداره ی شهرها به صورت سنتی به بن بست رسیده است. از این رو، حرکت به سمت ایجاد شهرهای الکترونیک و ترویج فرهنگ زندگی الکترونیکی و عینیت بخشیدن به مفهوم شهروند الکترونیک اجتناب ناپذیر است؛ که در پیمودن این مسیر، بزرگ ترین چالش و مشکل در کشور ما در گام نخست، نبود مدیریت واحد و متمرکز شهری ست؛ و عملا موضوع ایجاد شهرهای الکترونیک را بدون متولی واحد و قدرتمند واگذاشته و در نتیجه موجب پراکندگی و گرایش به ایجاد سامانه های جزیره ای و ناهماهنگ شده است. بر این اساس، در نخستین گام برای ایجاد شهرهای الکترونیک، باید به اندیشیدن چاره و تدبیری اساسی در این زمینه بپردازیم، و در ادامه، موضوع برنامه ریزی برای افزایش سطح پذیرش و اقبال عمومی شهروندان به زندگی الکترونیکی را به عنوان بزرگ ترین گلوگاه فراگیر در مسیر توسعه، در دستور کار قرار دهیم. از سوی دیگر، با توجه به جایگاه ویژه ی شهرداری ها در خدمات رسانی به شهروندان با پوشش بیش از 80 درصد، و همچنین قابلیت ها و توانمندی بالقوه ی آن ها در عرصه های گوناگون، به ویژه فرهنگ سازی و آموزش عمومی شهروندان، نقش محوری آن ها در مسیر تحقق اهداف شهر الکترونیک انکارناپذیر است. از این رو در مرحله ی نخست باید با رویکرد ایجاد سازمان های الکترونیک، به سمت ایجاد شهرداری الکترونیک در بستر مناسب حرکت کرد. بنابراین، با توجه به شرایط اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و ساختار اداری در ایران، مدل رشد پلکانی با محوریت شهرداری ها و رویکرد مدیریت یکپارچه ی شهری با قابلیت بازخورد سازمانی پیشنهاد می گردد.

Keywords:

شهر الکترونیک , زندگی الکترونیکی , مدل رشد پلکانی , مدیریت یکپارچه ی شهری , سامانه ی مکانیزه ی یکپارچه ی شهرسازی