بررسی رابطه بین ویژگی های شخصیتی و اثر بخشی مدیران ابتدایی ناحیه 3 شیراز

هدف پژوهش حاضر تبیین رابطه بین ویژگی های شخصیت با اثربخشی مدیران است. این پژوهش از نوع کاربردی بوده و برای اجرای آن از روش توصیفی- همبستگی استفاده شد است. به منظور گردآوری داده ها از دو پرسش نامه(پرسش نامه اثربخشی مدیر شریف و همکاران،و پرسش نامه ویژگی های شخصیتی نیو) استفاده شده است. جامعه آماری مدیران ابتدایی آموزش و پرورش ناحیه 3 شیراز می باشد که در زمان انجام تحقیق تعداد آنان 92 نفر می باشد و به علت محدود بودن جامعه آماری از روش سرشماری جهت نمونه استفاده شد. جهت تجزیه تحلیل داده ها در سطح آمار استنباطی از آزمون همبستگی پیرسون استفاده و نتایج پژوهش نشان داد که متغیرهای پایداری هیجانی و اشتیاق به تجارب تازه با اثر بخشی مدیران رابطه معکوس و معنادار و متغیر های برونگرایی، توافق پذیری، مسیولیت پذیری با اثربخشی مدیران رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. علاوه بر آن نتایج حتصل از رگرسیون گام به گام نشان داد که متغیر مسیولیت پذیری نسبت به دیگر متغیر پیش بینی کننده قوی تری برای اثر بخشی می باشد. بنابراین ویژگی های شخصیتی در محیط کار تاثیر بسزایی بر بخش مهمی از اثربخشی افراد و سازمان دارند.

Keywords:

اثربخشی , ویژگی های شخصیتی , مدیران , شیراز