بررسی تاثیرآموزش تاب آوری برافسردگی مادران دارای فرزند ناتوان ذهنی

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش تاب آوری بر افسردگی مادران دارای فرزند ناتوان ذهنی شهر شوش بود. این پژوهش شبه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران دارای فرزند ناتوان ذهنی در سال 1394 در شهر شوش بود. نمونه پژوهشی شامل 30 نفر از مادران دارای فرزند ناتوان ذهنی بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس 15 نفر در گروه آزمایشی و 15 نفر در گروه گواه جایگزین شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ (1979) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمارتوصیفی ( میانگین و انحراف استاندارد) و از آزمونهای آمار استنباطی ( تحلیل کوواریانس یک راهه) استفاده گردید. نتایج حاصل از پژوهش ها نشان داد که آموزش تاب آوری باعث کاهش علایم افسردگی می شود. براین اساس پیشنهاد می شود به آموزش تاب آوری به عنوان یک سازه مهم از روانشناسی مثبت به این مادران مبادرت ورزند خصوصا به مادرانی که از سطح تاب آوری پایین تر و افسردگی بیشتری برخوردارند.

Keywords:

تاب آوری , افسردگی , مادران دارای فرزند ناتوان ذهنی