نسبت افکار عمومی و رسانه ملی بر ساخت قدرت سیاسی در جمهوری اسلامی ایران

در این مقاله نسبت افکار عمومی و رسانه ملی به ساخت قدرت سیاسی در جمهوری اسلامی ایران بررسی می شود. رسانه یکی از ابزارهای مهم در دست حکومتهاست تا در جهت اعمال نفوذ بر افکار عمومی وتامین منافع حکومت ها را بر آورده سازد . البته نمی توان بصورت مطلق برای رسانه ها اهمیت قایل شد اما چشم پوشی از آن در جوامع امروزی یعنی فرار از جامعه رسانه ای و دور ماندن از عصر جامعه اطلاعاتی . در تعریف افکار عمومی و رسانه ملی وجه اشتراک و رابطه میان این دو تا حدودی آشکار است رسانه ها در تشکیل افکار عمومی جامعه نقش دارند.اما با آوردن ساخت قدرت سیاسی این سوال پیش می آید که نسبت افکار عمومی و رسانه ملی بر ساخت قدرت سیاسی چگونه است این بحث بر این فرضیه استوار است که رسانه ملی و افکارعمومی می توانند بر ساخت قدرت سیاسی در جمهوری اسلامی ایران تاثیر بگذارند بنابراین رسانه ملی و افکار عمومی می توانند ساخت قدرت سیاسی در جمهوری اسلامی ایران را به طرف منافع خود جلب نماید. بعبارت دیگر رسانه ملی در جمهوری اسلامی ایران توانسته بر افکار عمومی (افکار گروه معترض)اعمال نفوذ نماید.در این استدلال سعی شده نسبت رسانه و افکار عمومی بر ساخت قدرت سیاسی و رابطه نسبت آن هارا بر ساخت قدرت سیاسی یا بالعکس تاثیر ساخت قدرت سیاسی به رسانه و افکار عمومی را مورد بررسی قرار داده و با روش (علی) به ساخت قدرت سیاسی در جمهوری اسلامی ایران و نسبت افکار عمومی و رسانه ملی بر ساخت قدرت سیاسی در کشورمان پرداخته که بر اساس چارچوب نظری ساخت قدرت سیاسی در دیدگاه دیوید اپتر با ایدیولوژی اسلامی و مشروعیت قدرت سیاسی ناشی از حاکمیت الهی است که از طریق اراده آزاد مردم برگزیده می شود.

Keywords:

افکار عمومی , رسانه ملی , قدرت سیاسی , ساختارسیاسی , ایران