روانشناسی رفتاری بررسی ارتباط میان ذهن و رفتار ما است. پژوهشگران و دانشمندانی که در زمینهی
روانشناسی رفتاری مطالعه میکنند، در تلاشند تا درک کنند دلیل رفتارهای ما چیست و الگوهای رفتارها و اقدامات ما را بشناسند. رفتارگراها معتقدند که واکنشهای ما بهمحرکهای محیطی، اعمال ما را شکل میدهند. پژوهشگران این حوزه امیدوارند بتوانند با استفاده از رفتارگرایی به شناخت الگوهای رفتاری ودر نتیجه پیشبینی رفتار انسان و همچنین حیوانات دست پیدا کنند. در این صورت انسانها میتوانند رفتارها و عادات فردی بهتری در خودایجاد کنند و از این طریق جوامع انسانی نیز تبدیل به مکانهای بهتری برای زندگی شوند . رفتارگرایی که با نام
روانشناسی رفتاری نیز شناخته میشود، یک نظریهی آموزشی بر پایهی این ایده است که همهی رفتارها از طریق
شرطی شدن حاصل میشوند.
شرطی شدن از طریق
تعامل با محیط رخ میدهد . بر اساس این سبک فکری، رفتار میتواند به روشی منظم و قابل مشاهده و بدون توجه به حالتهای روانی درونی بررسی شود . در سبک فکری رفتارگرایی، اساسا تنها رفتارهای قابل مشاهده و ملموس باید در نظر گرفته شوند، زیرا شناختها، احساسات و حالتهایروانی بسیار ذهنی هستند . رفتارگراهای سختگیر بر این باورند که هر فرد به طور بالقوه و بدون توجه به پیشزمینهی ژنتیکی، ویژگیهای شخصیتی و افکار درونیاش میتواند آموزش ببیند که هر کاری را در محدودهی تواناییهای فیزیکیاش انجام دهد و این مسیله تنها به
شرطی شدن صحیح نیاز دارد.