انسان در پرتو تکامل

موجودات زمین در طول زمین طی فرآیندی مستمر، تحول پیدا می کنند که فرگشت نامیده می شود. داروین تیوری تکامل را پروراند و به صورتکتاب اصل انواع تنظیم کرد و در سال 1859 منتشر کرد. او در سال 1871 کتاب بعدی خود موسوم به تبار انسان را منتشر نمود. تکامل ظرفیتاین را دارد که مسیر تهاجمات زیستی را تغییر دهد, هرچند این قبیل تغییرات غالبا توسط آزمایش ها کشف نشده باقی می مانند. اعمال حیاتی،پروسه های منطقی حفظ حالت زنده هستند و هرگونه انحراف از مشی منطقی آن ها، کمابیش منجر به بروز اختلال در سیستم و حذف حالت زندهمی شود . سیستم های زنده ی به لحاظ اجرای اعمال حیاتی معیوب، حسب درجه ی نقص در پروسه های حیاتی، در برخورد با نیروهای تکاملیحذف شده و یا از تاثیر در روند تکامل منع می شوند. اولین پریمات ها که نامش پورگاتوریوس بود در شمال آفریقا در دوره پالیوسن ظاهر شد .قدیمى ترین فسیل میمون ها شبه انسان ها به 53 میلیون سال پیش باز مى گردد، اما خاستگاه آن ها هنوز نامشخص است . شواهد علمى ایننظریه را که حیات روى زمین فرگشت یافته و تمام گونه ها جد مشترکى دارند را تایید مى کند . اما هنوز واقعیت مشخصى درباره نحوه آغاز اینحیات بدست مطرح می شود یعنی به صورت افسانه های ابطال پذیری نیامده است. نظریه های علمی در جوامع علمی معاصر به صورت نظریاتمفید پذیرفته می شود و تا وقتی نظریه بهتری جانشین آن نشده از دایره علم بیرون نمی رود و لذا نظریه تکامل هر چند که اثبات قطعی نشدهاست، ولی امروزه یک نظریه مورد قبول اکثریت جامعه علمی (علوم تجربی ) است.

Keywords:

تکامل , انسان , داروین , انتخاب طبیعی , حیات