بررسی مقاومت فشاری محصور نشده و عوامل موثر بر تثبیت خاک رسی با مقادیر متفاوت سیمان و آهک abstract
خاک طبیعی موجود در محل عملیات ساختمانی، همواره به طور کامل مناسب برای تحمل سازه مورد نظر نیست. بهبود خصوصیات خاکها در وضعیت درجا، با استفاده از مواد افزودنی را
تثبیت گویند. مهمترین اهداف
تثبیت خاک عبارت است از (الف) اصلاح خاک (ب) تسریع در عملیات (ج) بهبود در مقاومت و پایداری خاک.
تثبیت خاک به روشهای گوناگون نظیرتثبیت مکانیکی، بیولوژیکی، فیزیکی، شیمیایی و الکتریکی انجام می شود. یکی از اصلی ترین کاربردهای
تثبیت خاک درعملیات راهسازی است که در آن، با اصلاح خاکهای نامرغوب، این نوع خاکها را برای استفاده در بستر، اساس و زیراساس مناسب می کند. مواد افزودنی برای
تثبیت خاکها، به خصوص خاکهای ریزدانه، مورد استفاده قرار میگیرند. معمولترین این مواد افزودنی، آهک ( lime )، مخلوط آهک و خاکستر بادی ( lime-fly ash ) و سیمان ( cement ) میباشد. هدف از این تحقیق مروری اجمالی بر روش های مرسوم در ایران برای
تثبیت خاک و مقایسه نتایج تحقیقهای صورت گرفته است. بر روی دو نوع خاک رس، در حالت عادی و مخلوط با مواد افزودنی، آزمایشهای
حدود آتربرگ و تراکم و مقاومت فشاری محصور نشده انجام گرفت. نتایج نشان دادند که خاکهای دانهای و خاکهای رسی با خاصیت خمیری کم، برای
تثبیت با سیمان مناسبترند و اثر آهک در کاهش دامنه خمیری
خاک رس با دامنه خمیری بالا بیش از سیمان بوده و همچنین روند تغییرات مقاومت فشاری خاک
تثبیت شده با سیمان و آهک با گذشت زمان عملآوری، افزایشی است.