اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر کاهش علایم اضطراب در دانشآموزان با نشانگان بالینی اضطراب اجتماعی

این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر کاهش علایم اضطراب در دانشآموزان بانشانگان بالینی اضطراب اجتماعی صورت گرفت. طرح پژوهش به صورت آزمایشی پیشآزمون پسآزمون با گروه کنترل میباشد. بدین منظور 32 نفر از دانشآموزان دارای نشانگان بالینی اضطراب اجتماعی به روشغربالگری انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی و کنترل تقسیم شدند. از پرسشنامههای اضطراب اجتماعی کانور ) SPIN ( به همراه مصاحبه بالینی به عنوان ابزار غربالگری و از پرسشنامه اضطراببک برای گردآوری دادهها در دو مرحله پیشآزمون و پسآزمون استفاده شد. گروه آزمایشی طی ده جلسه تحت مداخله با رویکرد طرحواره درمانی هیجانی قرار گرفت و گروه کنترل چنین مداخلهای دریافت نکرد.دادهها با استفاده از نسخه 23 نرمافزار آماری SPSS و روش تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در گروه آزمایشی در مرحله پسآزمون در مقایسه با گروه کنترل، میانگین نمراتاضطراب به طور معناداری کاهش یافته است. نتایج حاکی از آن است که طرحوارهدرمانی هیجانی میتواند به عنوان مداخلهای موثر برای کاهش علایم اضطراب در افراد دارای نشانگان بالینی اضطراب اجتماعی مورد استفاده قرار گیرند.

Keywords:

طرحواره درمانی هیجانی , اضطراب اجتماعی , دانشآموزان