پیش بینی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به اختلالات سایکوسوماتیک براساس میزان همکاری درمانی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 شهرستان کاشان

امروزه گستردگی اختلالات سایکوسوماتیک)روان تنی( در کل دنیا به معضل بسیار بزرگی برای نظام بهداشت و درمان جوامع تبدیل شده است. دیابت نوع 2، به عنوان پرچمدار و یکی از شایع ترین اختلالات سایکوسوماتیک، سومین عامل مرگ ومیر در جهان می باشد کهعوامل روانشناختی در ایجاد و تشدید علایم آن نقش مهمی ایفا میکنند. پژوهش حاضر ازنوع توصیفی_تحلیلی به روش همبستگی است که به شکل مقطعی و با هدف پیش بینی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به اختلالات سایکوسوماتیک براساس میزان همکاری درمانی شاندر بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مراکز بهداشتی درمانی شهرستان کاشان انجام گرفته است. همچنین در کنار مطالعه و بررسی میزانهمکاری درمانی و کیفیت زندگی، ویژگی های دموگرافیک این بیماران در روند درمان نیز مورد بررسی قرار گرفته است. جامعهی آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مراکز بهداشتی درمانی شهرستان کاشان) 3600 بیمار دیابتیک(می باشد که تحتپوشش بیمه درمانی این شهرستان قرار گرفته اند. حجم نمونهی پژوهش حاضر شامل 165 نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 شهرستان می باشند که به روش نمونه گیری تصادفی ساده براساس نمونه در دسترس باتوجه به ملاک های ورود و خروج انتخاب شده اند. برایجمع آوری دادهها از چکلیست ویژگی های دموگرافیک محقق ساخته و جهت سنجش میزان همکاری درمانی بیماران از مقیاس ادهرنس)ابراهیمی، عمرانی فرد، 1394 ( و مقیاس کیفیت زندگی نسخه sf-36 )منتظری و همکاران، 1384 ( استفاده و به وسیله آلفای کرونباخ، اعتبار آن ها نیز محاسبه و گزارش شده است. نتایج حاصل از تحلیل داده ها بیانگر رابطه مستقیم و معنادار بین همکاری درمانی و برخیویژگی های دموگرافیک با کیفیت زندگی می باشد. درحالیکه در پژوهش حاضر، کیفیت زندگی براساس ویژگی های دموگرافیک قابل پیش بینی نمی باشد، متغیر همکاری درمانی در پیش بینی کیفیت زندگی بیماران از تاثیر برخوردار می باشد.

Keywords:

اختلالات سایکوسوماتیک , کیفیت زندگی , همکاری درمانی , ویژگی های دموگرافیک , دیابت نوع2