اصلاح سطحی وافزایش آبگریزی غشاهای PEI از نوع الیاف توخالی بوسیله PDMS به روش پوشش دهی غوطه وری

این تحقیق به بررسی پوشش دهی سطحی غشاء میکرومتخلخل پلی اتر ایمید (PEI) از نوع الیاف توخالی جهت افزایش قدرتآبگریزی سطحی با پلی دی متیل سیلوکسان (PDMS) که یک پلیمر بسیار آبگریز است می پردازد. در حقیقت غشاهایبسیار آبگریز کارایی بالایی در جداسازی گاز در تماس دهنده های غشایی گاز-مایع دارند. افزایش قدرت آبگریزی سطحیمانع از رسوخ آب در غشاء شده و توانایی حذف گازهای اسیدی مثل CO2 ، H2S ، SO2 افزایش می یابد. در این تحقیق ابتداغشاء الیاف توخالی PEI که به روش ریسندگی ساخته شده بود به منظور پوشش دهی غوطه وری و اصلاح سطحی در محلولهایی از PDMS غوطه ور شدند. غشاها با استفاده از SEM و زاویه تماس مورد بررسی قرار گرفت. تصاویر SEM نشان میدهد که یک لایه بسیار نازک PDMS روی سطح غشاء الیاف توخالی پوشش شده است. اندازه گیری زاویه تماس نشان میدهدکه آبگریزی غشاء PEI به وسیله پوشش PDMS از 84 به 112 درجه افزایش یافته است. نتایج تست تراوایی گاز نشانداد با افزایش غلظت محلول پوشش دهی تا % 1.5 وزنی PDMS ، تراوایی گازی از 3810 به 519GPU کاهش یافته است.

Keywords:

غشا الیاف توخالی PDMS , PEI , پوشش دهی غوطه وری , اصلاح سطحی