رودخانه ی کارون به عنوان یک محور اکولوژیک

محور های طبیعی شاخص شهرها نظیر رودخانه های دایمی نه تنها با ابعاد اکولوژیکی، زیبایی شناختی و اجتماعی خود نقش مهمی در استخوان بندی سازمان فضایی و همچنین ارتقاء کیفیت های اکولوژیکی و زیبایی شناختی شهرها ایفا می کنند، بلکه همواره به عنوان یکی از عوامل هویت بخش شهر ها مطرح بوده و ترکیب فعالیت های عمومی و منظر یادمانی این محور ها تداعی گر حس خاطره جمعی در شهر ها بوده است. کاهش اثر نامطلوب هوا، توسعه ی پایدار و اکولوژیک شهرها از مهمترین اثرات احیای محورهای اکولوژیک شهری است. پتانسیل مناسب این محور ها جهت جذب گردشگر گذران اوقات فراغت و تفریح منجر به تعاملات اقتصادی اجتماعی گشته و پویایی اجتماعی و اقتصادی را بدنبال دارد. هدف از این تحقیق مطالعه و بازشناسی مفاهیم و همچنین بررسی قابلیت های محیطی محور اکولوژیک رودخانه کارون و برنامه ریزی جاذبه های طبیعی، حفاظت و تقویت چشم انداز های طبیعی شهر و توجه به جنبه های زیبایی شناسانه محیط طبیعی، کاهش اثرات زیست محیطی گردشگری، برآورده شدن نیاز هایتفرجی بازدید کنندگان با احترام به فرهنگ منطقه و طراحی بر اساس هماهنگی با طبیعت و همواره جهت جذب گردشگر در حاشیه ی رودخانه است. روش مورد استفاده در این پژوهش، توصیفی تحلیلی - و داده ها و اطلاعات پژوهش به شیوه ی کتابخانه ایی و اسنادی و با استفاده از مشاهدات میدانی گردآوری شده است. نتایج حاصل از این تحقیق به صورت یک الگوی مناسب جهت ارتقاء کیفیت در طراحی پایدار حاشیه محور اکولوژیک رودخانه ارایه می گردد، که در صورت شناسایی توانمندی هایبالقوه و برنامه ریزی در جهت بالفعل در آمدن و بهره برداری می تواند با حفظ قابلیت های زیست محیطی محور اکولوژیک رودخانه، موجب رونق اقتصادی و گردشگری منطقه شود.

Keywords:

رودخانه دایمی , گردشگری , محور اکولوژیک , اکولوژی , توسعه ی پایدار