شناسایی و ارزیابی مولفه های تاثیرگذار بر تعاملات اجتماعی در فضای درمانی با رویکرد معماری دانش بنیان

انسان تابع هر فلسفه و ایدیولوژی که باشد نیازمند زندگی اجتماعی است در طول تاریخ در فضاهای عمومی نگرش هایی به سوی این نیاز و وجه کالبدی آن وجود داشته است. ارتقا تعاملات اجتماعی از مهمترین فاکتورهایی است که در پایداری اجتماعی نقش بسزایی دارد. افراد براساس منافع خود ارتباطات اجتماعی را شکل داده و براساس توقعات هنجارها و نقشهای معین خود به آن می پردازد. محیط ساخته شده اگر به گونه مناسبی شکل گیرد، می تواند جنبه های از نیازهای شامل بقا امنیت و تعلق را برآورده سازد. موضوع اجتماع پذیری در بناهای عمومی مانند فضاهای درمانی که تعاملات اجتماعی روی داده بر آنها حاصل مقاصد صرف کارکردی و از پیش تعیین شده نبوده و غیر رسمی و اتفاقی است، اهمیت بیشتری می یابد. معماری و شهرسازی دانش بنیان با محوریت مردم و هدف رشد و توسعه هوشمند در حال شکل گیری است تا با ارتباطی دو سویه با تکنولوژی و رویدادهای نوین سبب ارتقای سطح دانش مدیران و فرهنگ سازی جهت استفاده از توان داخلی گردد. هسته مرکزی و فلسفه اصلی آن نیز به حداقل رساندن فاصله بین تولید علم و مصرف علم است با توجه به این دیدگاه در این پژوهش باتکیه بر روش اسنادی و کتابخانه ای و توصیف محتوای کیفی عوامل موثر بر ایجاد تعامل اجتماعی در فضای درمانی مورد بررسی قرار گرفته است نتایج این پژوهش نشان می دهد استفاده از شاخصهایی مانند سرزندگی، امکان مراوده بین انسانها، سلسله مراتب فضایی عمومی تا خصوصی و غنی کردن تجربیات مراجعین می توان به مولفه هایی همچون پیاده راه ارتباطات غیر کلامی و تعامل فضا و مکان جهت ایجاد تعاملات اجتماعی در مراکز درمانی بسیار موثر است.

شناسایی و ارزیابی مولفه های تاثیرگذار بر تعاملات اجتماعی در فضای درمانی با رویکرد معماری دانش بنیان Keywords:

فضای درمانی , تعاملات اجتماعی , فضای اجتماع پذیر , سلسله مراتب فضایی , معماری دانش بنیان