واکاوی مبانی فلسفی اسلام نسبت به مدیریت براساس تحلیلهای محتوایی علامه جعفری وعلامه طباطبایی

با وجود جوان و متاخر بودن علم مدیریت در صورت فعلی آن می توان ریشه های آن را در نصوص اسلامی و سیره نبی اکرم و ایمه اطهار علیهم السلام یافت. اگر بپذیریم که از نظر اسلام جهان عبث و بیهوده آفریده نشده و حکمتی در کار خلق جهان بوده است و اگر بپذیریم که آدمی خلیفهء خداوند و جاری کنندهء ارداه اوست در زمین و همچنین خداوند او رامدنی بالطبع آفریده است و یکی از وجوه مدنیت او تکامل روحی و جسمی اوست در اجتماع منطقا باید معترف باشیم که رهبری این موجود ذاتااجتماعی می باید بر اساس موازینی باشد که در مجموع می توان آن موازین را مدیریت اسلامینامید.در این مقاله هدف واکاوی تحلیلهای دو اندیشمند ومتفکر جهان اسلام علامه جعفری وعلامه طباطبایی درمورد مدیریت وحکومت ونیز سازمان وجامعه میباشد.بابررسی تحلیلهای این دودانشمند جهان تشیع میتوان نتیجه گرفت که علامه طباطبایی به این نکته نظردارد که در مدیریت اسلامی مردم سالاری یا دمکراسی مقید به اسلام و در چارچوب اسلاماست ومدیریت قابل قبول از نظر علامه جعفری مدیریتی است که مدیران با توجیه افراد جامعه از )آنچه که شایسته( آنان است، افرادجامعه را به سوی یک رفتار متعادل و آگاه، مبتنی بر آزادی انتخابگرانه ومسیولانه هدایت می کنند تا بر رفتارهای آنان یک معقولیت انتخابگرانه حاکم باشد و بدین شکل، مدیریت معقول و انسانی الهی در اسلام وامامت آن منحصر می شود تا با علم و معرفت کافی از نیازهای طبیعی وفراطبیعی، انسان را به کمال شایسته خود برساند

Keywords:

مدیریت اسلامی , علامه جعفری , علامه طباطبایی , حکومت , جامعه