بهینه سازی احتمالاتی سیستم نگهداری بر مبنای آنالیز ریسک کمی مطالعه ی موردی: تونل سد شهریار

از مهمترین عوامل موثر در توجیه ایمنی و اقتصادی سازههای زیرزمینی، سیستم نگهداری مناسب است. ارایهی روشی برای مقابله با خطاهای مهندسی و تجربهی طراحان در طراحی سیستم نگهداری از چالش های اصلی است. حفاریهای زیرزمینی در محیطی با عدم قطعیت بالا اجرا شده و همواره دارای ریسک بالایی هستند. هدف اصلی این پژوهش، بهینهسازی و مدیریت ریسک سیستم نگهداری تونل انحراف آب سد شهریار با رویکرد احتمالاتی است. در این پژوهش، روشهای عددی المان مجزا (3DEC (و آنالیز قابلیت اعتماد برای برآورد هزینههای مورد انتظار از شکست تونل و از روش تاگوچی با هدف آنالیز حساسیت فاکتورهای دارای عدم قطعیت بر ضرایب ایمنی سیستم نگهداری حاصل از 3DEC استفاده شده است. طبق نتایج حاصل، سیستم /1 ×5/1 نگهداری بهینه شامل پیچسنگهای تزریقی به طول 4 متر به فواصل 5متر همراه 120 میلیمتر شاتکریت با اندیس قابلیت اطمینان، /1 ، %733/ 2 احتمال شکست و ریسک به ترتیب معادل 112 و 32/70880 دلار در سطح اطمینان 95 %پیشنهاد میشود. همچنین بر اساس آنالیز حساسیت تاگوچی، کاهش و افزایش کیفیت تودهسنگ بر اساس طبقهبندی تودهسنگ RMR ،به ترتیب، باعث افزایش تاثیر پارامترهای فاصلهداری ناپیوستگی و مدول تغییر شکلپذیری بر پایداری تونل خواهند شد.