بررسی تاثیر تغییرات PH لیدوکایین هیدروکلراید بر روی اثرات بی حسی کودال اپی دورال در گاومیش بومی آذربایجان

با افزایش PH داروی بیحشی، نفوذ پذیری غشاء سلولی و انتشار آن در چربی های غلاف عصبی بیشتر شده و اثر بی حسی کنندگی دارو بعلت خش سریع آن در آکسونهای عصبی بیشتر می شود در نتیجه باعث ایجاد بی حسی سریع و نیز افزایش طول مدت بی حسی می گردد. در این مطالعه با تغییر PH لیدوکایین تجارتی بدون آدرنالین با PH برابر (0/01±6/6، 0/01±7/00 و 0/01±7/4 تهیه گردید. 20 راس گاومیش سالم بومی آذربایجان با متوسط وزن 50+500 کیلوگرم به طور تصادفی انتخاب و به چهار گروه 5 راس تقسیم و در هر گروه برای هر 80 کیلوگرم وزن زنده دام یک میلی لیتر از هر یک از محلول های تهیه شده در فضای اپی د ورال بین اولین و دومین (C1-C2) مهره های بدون مقاومت، تزریق انجام گردید. زمان ایجاد و کامل شدن بی حسی د م و پرینه و نیز بازگشت و تکمیل حس این نواحی با بهره گیری از روش نیش سوزان انجام گردید. آنالیز آماری نشان داد تغییر PH لیدوکایین به سمت قلیایی و در PH های 0/01±66 و 0/01±7/00 تغییرات معنی داری را نسبت به لیدوکایین تجارتی در زمان ایجاد بی حسی دم و کامل شدن بی حسی دم و پرینه د ارد (P<0.05) و قلیایی تر شدن لیدوکایین با PH 0/01±7/04 نمی تواند بی حسی را در گاومیش تسریع و یا تقویت نماید. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد ا سلامی واحد گرمسار، 1385، دوره 1، شماره 4، 34-31.

بررسی تاثیر تغییرات PH لیدوکایین هیدروکلراید بر روی اثرات بی حسی کودال اپی دورال در گاومیش بومی آذربایجان Keywords:

اپی دورال خلفی , لیدوکایین , گاومیش