تحلیل ساختار روایت در داستانهای بیژن نجدی از منظر بوطیقای مدرنیسم (با تاکید بر آرای چارلز می و سوزان فرگوسن)

بیژن نجدی از داستان نویسان پراوازه معاصر است که حاصل تراوشهای قلم او شگفتی و تحسین مخاطبان عام و خاص ادبایت داستانی را برانگیخته است به کار بستن خلاقانه تمهیدهای شکل گرایانه ای همچون تلفیق امکانات نث رو نظم در نحول به کارگیری زبان، پیچیده سازی ساختار روایی به واسطه کاربست روایات ذهنی و نیز بهره جویی از شگردهای گسست در روایت، در هم آمیختن عین و ذهن و گذشته و حال در سطحی گسترده، بهره گیری از پیرنگهای حذفی و استعاری و بسیاری از تکنیکهای روایی دیگر که در این نوشتار به تفصیل بدانها پرداخته ایم. افزون بر آنکه سیاق داستان نگاری وی را به عنوان سبکی مستقل، منحصر به فرد و با قابلیت پیروی و تداوم در حافظه تاریخ داستان نویسی ادب فارسی به ثبت می رساند، مشابهتها و مطابقتهای گسترده ای را در ساختار روایی تکنیکی ادب فارسی به ثبت می رساند، مشابهتها و مطابقتهای گسترده ای را در ساختار روایی تکنیکی داستانیهای او با آنچه نظریه پردازان مدرنیستی همچون چارلز می و سوزان فرگوسن در ارای خود به شرح و تبیین آن پرداخته اند.، این دو منتقد صاحب نام بازخوانی کنیم تا ضمن شناسایی و ارزیابی وجوه کمی و کیفی این تطابقها ابداعات و خلاقیتهای سبک آفرین نجدی در این زمینه را نیز با نگاهی تحلیل گرانه بکاویم.

تحلیل ساختار روایت در داستانهای بیژن نجدی از منظر بوطیقای مدرنیسم (با تاکید بر آرای چارلز می و سوزان فرگوسن) Keywords:

بیژن نجدی , داستان کوتاه مدرنیستی , ساختار روایی , چارلز می سوزان فرگوسن