کنترل خشم و تاب آوری در دختران بزهکارنوجوان کانون اصلاح و تربیت شهرتهران

پژوهش حاضر با هدف کنترل خشم و تاب آوری در دختران نوجوان بزهکار کانون اصلاح و تربیت شهر تهران انجام پذیرفت. روش پژوهش کیفی و از نوع پدیدارشناسی بود. نمونه مورد مطالعه شامل 10 دختر نوجوان کانون که در دامنه سنی 20 – 14 سال قرار داشتند، به روش هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. ابزار مطالعه مصاحبه نیمه ساختاریافته و مشاهده بوداز طریق کدگذاری محوری تجزیه و تحلیل شد که عبارتند از: برداشت دختران از کانون اصلاح و تربیت، واکنش خانواده از شنیدن خبردستگیری، خانواده ناکارآمد، تحریکات هیجانی، برخورداری یا عدم برخورداری از توانایی کنترل خشم، میزان تعامل و تاثیرپذیری، و مهارت های فردی در ارتباط با تاب آوری بود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد میزان کنترل خشم و تاب آوری در نوجوانان کانون پایین است و علاوه برپایین بودن این دوسطح، خانواده های بیمارگونه، نقش دوستان، همسالان و جنس مخالف، ویژگی های شخصیتی(خویشتن داری ضعیف، خودکنترلی هیجانی پایین، منبع کنترل بیرونی) از عوامل موثر بر بزهکاری هستند.

Keywords:

کنترل خشم , تاب آوری و دختران بزهکار