تجربه ملال قبل از قاعدگی PMDD در بستر فرهنگ

این پژوهش با هدف بررسی شیوع ملال قبل از قاعدگی و نقش فرهنگ جمع گرای ایران در تجربه علایم جسمی، روانی و کارکردی ملال قبل از قاعدگی و مقایسه آن در جوامع فردگرا و جمع گرای دیگر دارد.392 نفر از زنان در سال 1395 در سطح شهر تهران به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. این افراد پرسشنامه های خودگزارش دهی را تکمیل کردند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه غربالگری علایم قبل از قاعدگی (PSST) بود. برای تحلیل آماری داده های پژوهش از روش T وابسته استفاده شد.از میان392 نفر آزمودنی با میانگین سنی 26 سال 1/15 PMDD، 6/55 PMS، 3/29 فاقد تشخیص بودند. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون ارتباط معنادارای بین ویژگی های دموگرافیک و سندرم پیش از قاعدگی نشان ندادند و شیوع علایم جسمانی بیشتر از علایم روانی و کارکردی است.بر اساس پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که شیوع PMS در زنان شهر تهران نسبتا بالاست ولی درصد کمتری از آن ها از اختلال با درجه شدید رنج می برند. از لحاظ ویژگی های دموگرافیکی تفاوت معناداری بین افراد مبتلا و فاقد آن وجود ندارد و آزمودنی ها در این پژوهش در مقایسه با فرهنگ های غربی، علایم جسمانی بیشتری را نسبت به علایم روانی و کارکردی گزارش می کنند.