نقش برنامه ریزی آموزشی در توسعه و جهانی سازی آموزش عالی

در سال های اخیر موضوع توسعه و جهانی شدن یکی از مباحث مهم محافل دانشگاهی بوده است. دانشگاهها از مهمترین اجزای نهاد آموزش و از مهمترین عوامل شکل دهی جهان آینده تلقی میشوند. به دلیل دگرگونیهای شدیدی که امروزه دنیای آموزش عالی را تحت تاثیر قرار داده، اهداف، برنامهها و جهت گیریهای دانشگاهها بیش از پیش در کانون توجه واقع شدهاند. مروری بر تحولات آموزش عالی از ظهور اولین دانشگاه در قرن سیزدهم تا به امروز نشان میدهد آموزش عالی همواره نهادی پویا و متغیر بوده و همگام با تحولات و ساختارهای اجتماعی، فرهنگی و معرفتی زمینه ساز ایجاد توسعه پایدار در جوامع بوده اند. یکی از عوامل ایجاد توسعه ، تحول در نظامهای آموزش عالی و جهانی شدن است. بین المللی سازی از نظر متخصصان تعلیم و تربیت پارادایم جدید برنامه ریزی آموزشی می باشد که این روزها بر آن تمرکز بیشتری شده است. همچنین در حوزه آموزش عالی، با تمایز بین جهانی شدن و بین المللی شدن، میتوان مشاهده نمود که جهانی شدن به عنوان یک روند خواه عمدی و خواه طبیعی شناخته می شود که راه خود را میرود و بین المللی شدن، به عنوان یک کنش انتخابی تلقی میشود که چالشهای جهانی شدن را به فرصت تبدیل می کند. درحقیقت، بین المللی شدن آموزش عالی به عنوان یکی از راههای پاسخ به تاثیر جهانی شدن است و هم زمان به فردیت ملت ها و روند روبه رشد و توسعه آنان احترام میگذارد. در این مقاله، ضمن بیان مفاهیم چون برنامه ریزی آموزشی، توسعه و جهانی سازی ، به بررسی نقش برنامه ریزی آموزشی در نیل به اهداف توسعه و جهانی سازی آموزش عالی می پردازیم.

Keywords:

برنامه ریزی آموزشی , توسعه , جهانی سازی , آموزش عالی