بررسی رویکرد نمادگرایی در معماری اسلامی نمونه موردی عدد هفت از اعداد مقدس
Publish place: کنفرانس پژوهشهای معماری و شهرسازی اسلامی و تاریخی ایران
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,043
This Paper With 10 Page And PDF and WORD Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
MEMARICONF01_014
تاریخ نمایه سازی: 4 مهر 1396
Abstract:
از دیرباز بکار گیری نمادها در هنر و معماری موردتوجه بوده است، شاید بتوان ادعا کرد که یکی از مولفه هایی که معماری را ماندگار می سازد و آن را از یک هنر زیبا به یک هنر کامل و ماندگار بدل می کند، امکان بهره گیری این هنر از نمادها و سمبل ها در آن است، همچنان که معماری خود می تواند محل تولد یا بلوغ یک اثر سمبلیک نیز باشد. اعداد مقدس به عنوان یکی از جلوه های نمادین هستند که با به کارگیری آن ها می توان یک مفهوم معنوی خاص و جادویی را به اثر بخشید که خارج از زیبایی ظاهری، به آن زیبایی باطنی و جلوه ای معنوی نیز ببخشد، بدون آنکه به کارکرد، ضرورت های ساختاری و مهندسی و مولفه های تابع اقلیم آن، خدشه ای وارد شود. در این میان به کارگیری اعداد نمادین که در هر المانی می گنجد، امری است ممکن و مشهود. در این مقاله سعی بر آن است که به نقش نمادین عدد هفت به عنوان یکی از اعداد مقدس پرداخته و ریشه ی نمادین آن را به شکلی خلاصه پی بگیریم، همچنین به مثال هایی از بکار گیری این عدد در معماری و معماری اسلامی که ظن آن می رود که آگاهانه نیز بوده باشد، اشاره خواهد شد.
Keywords:
Authors
محمدعلی غریب دوست
دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری از دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس ایران