بررسی درک مفهوم تنبیه در مقابل انضباط مثبت برای مدیریت رفتار دانش آموزان در کلاس درس

هدف از این تحقیق این است که تنبیه بدنی یا فیزیکی ،و تهدید به آن ، زمانی اتفاق می افتد که معلم ، والدین یا شخصی که مراقبت از کودک را به عهده دارد ، می خواهند با ایجاد درد فیزیکی و ناراحت کردن او ، مانع ادامه و تکرار رفتار نادرست شوند و اورا به نحوی تنبیه کنند. تنبیه باید بجا و مناسب با خطا باشد.از تنبیه های شدید در برابر خطاهای کوچک ویا از تنبیه های گروهی برای اشتباه های فردی ،به ویژه ،تنبیه های بدنی ،کنایه آمیز و توهین وار باید خودداری شود. زیرا این گونه تنبیه ها اغلب در ضمیر دانش اموز باعث کینه و انتقامجویی می شود.عواملی که موجب بی انضباطی دانش آموزان می شود گوناگون است. پاره ای از این عوامل من جمله خستگی ،ضعف جسمانی ،بی مهری و بی توجهی بزرگترها ،سرخوردگی ، مقررات نامناسب ، عدم تناسب و ناهماهنگی مقررات در بین آنها عمومیت دارد. انضباط، رفتار کودک را شکل می بخشد و با تشویق او بدون وارد آوردن نتایج دردناک و بی معنی ،به او کمک می کند تا خویشتن داری را بیاموزد. هدف نهایی انضباط این است که کودکان رفتار خود را بفهمند ،ابتکار عمل به خرج دهند ،مسیولیت انتخاب خود را بپذیرند و به خود و دیگران احترام بگذارند.که در این مقاله از روش تحلیلی و توصیفی استفاده شده است

Keywords:

تنبیه بدنی , انضباط , انضباط مثبت , مدیریت رفتار