مباحث چالش بر انگیزدستور زبان فارسی در ایران

درگذشته محققان نوشتن قواعد و دستور زبانی را که مردم هرروز به آن تکلم می کنند ، ضروری نمی¤دیدند و شاید حتی برای آنان چنین کاری بیهوده بود. این موضوع از زمانی فکر قشرهایی از جامعه را که به نوعی با امر آموزش در ارتباط هستند درگیر کرد که بیگانگان به کشور رفت وآمد پیدا کردند. در این هنگام بود که مدون کردن قواعد دستور زبان برای تسهیل و تسریع آموزش آن به غیرفارسی زبانان مورد توجه قرار گرفت. پس از ورود اسلام به ایران، زبان عربی تا مدت ها زبان علم وفضل به شمار می آمد و زبان فارسی مورد توجه اهل علم نبود. به همین دلیل، در آن دوره کسی به فکر تدوینقواعد دستور زبان فارسی و نگاهداشت آن از آمیزش با زبان عربینمی افتاد. در این میان مستشرقانی که در پی آمدن به ایران ، با زبان و فرهنگ آن آشنا و گاه شیفته فرهنگ وادب آن شده بودند، برایبهره گیری هرچه بیشتر از ادب و فرهنگ غنی ایرانی ، درصدد تدوینقواعد زبان فارسی برای آموزش راحت تر آن بر آمدند. کتابهای که این مستشرقان در باب دستور زبان فارسی نگاشته اند، اغلب به زبان هایی انگلیسی و فرانسوی و آلمانی و ایتالیایی است.دستور زبان هایی که اروپاییان برای زبان فارسی نوشته اند ، بیشتر به دست مستشرقان و کشیشان و مبلغان مسیح بوده است. این دستورها بیشتر به منظورتعلیم زبان فارسی به غیر فارسی زبانان نگاشته شده اند. گاه برخی از اروپاییان برای انجام ماموریت هایی نظامی یا سیاسی یا مذهبی به ایران فرستاده می شدند و در نتیجه به یادگیریزبان فارسی نیازداشتند.گاه این کار هدفی علمی و فرهنگی نیز در برداشته است. با وجود اینکه این دستور زبان ها در دوران گذشته تدوین شده اند ، برخی از آنها هنوز هم جزوبهترین دستورهایی هستند که برای زبان فارسی تالیف شده اند.

Keywords:

مباحث , چالش برانگیز , دستور زبان فارسی تاریخچه دستور زبان فارسی