آرمان شهر اتوپیا یا مدینه ی فاضل از نظر امام علی ع در نهج البلاغه

آرمانشهر یا مدینه فاضله، انگاره تاسیس جامعه برین است که همواره توسط نظریه پردازان فلسفه و دین برای تغییر شرایط روز مطرح شده است. اندیشه آرمانشهرگرایی از آغاز زندگی بشر بر روی زمین تا زمان حال ادامه داشته و موضوع اصلی ادیان الهی و اندیشه سیاسی غرب و شرق بوده است. در بین ادیان الهی ، اسلام نمونه بارز و عملی آرمانشهر دینی در زمان پیغمبر (ص) بود که با وفات ایشان از آرمانهای خود فاصله گرفت. اما امام (ع) در زمان خانه نشینی و حکومتداری، نمونه آرمانهشر دینی را مجددا بر اساس سنت رسول االله و دستورات قرآنی طراحی نمود. بر این اساس هدف مقاله حاضر بررسی چیستی آرمانشهر در نهج البلاغه از نظر امام علی (ع) است. مساله ای که در این زمینه مطرح شده این است که آرمانشهر مورد نظر علی (ع) در نهج البلاغه بر اساس چه شاخصه هایی ترسیم شده است یافته ها که به روش توصیفی، استفاده از منابع کتابخانه ای و بکارگیری ابزار فیش برداری به دست آمده نشان می دهد که الگوی آرمانشهری علوی، بر پایه ی شاخص هایی چون دینداری، حکومت داری عادلانه، تعادل بین اخلاق و اجتماع و برقراری امر به معروف و نهی از منکر ترسیم شده است.

Keywords:

آرمانشهر , حکومتداری , نهج البلاغه , امام علی (ع) , اسلام , قرآن