بایومیمکری رویکردی معمارانه در جهت ذخیره سازی انرژی در نمای ساختمان های امروزی

از سال 1970 تاکنون، یکی از مسایل مهم در سراسر جهان کمبود انرژی در کنار مصرف بالای انرژی در ساختمانها بوده است. معماران تلاش میکنند تاراهکارهایی را برای مدیریت مصرف انرژی در ساختمانها پیدا کنند. یکی از روشهای نوآورانه در این زمینه زیست الگو 1 )بیومیمکری( است که به اینصورت تعریف میشود: زیست الگو، دانش کاربردی است که از بررسی طرحها، سیستمها و فرایندها برای حل مسایل انسانی الهام میگیرد. زیر مجموعه این دانش ایجاد پوستهای است که کل سطح خارجی ساختمان را شکل میدهد. این پوسته، مرزی است که ارتباط ساختمانها با محیط از طریق آن برقرار میشود.رشته ی در حال ظهور بایومیمکری با تکنولوژی های جدیدی سرو کار دارد که از مهندسی الهام گرفته از ساختارهای زیستی در سطوح میکرو و مایکرو )کلی، جریی( نشات گرفته بود. معماران در حال جستجوی پاسخ هایی از طبیعت برای پرسش های پیچیده شان درباره انواع مختلف سازه ها هستند و به الهامگیری از اشکال زیادی درطبیعت برای ساختن ساز و کار های بهتر و موثرتر پروسه های مختلف معماری می پردازند. مدیریت مناسب پوسته ساختمان میتواند تقاضای انرژی ساختمان را به طور قابل توجهی کاهش دهد. هدف اصلی این مقاله بررسی قابلیت کاهش مصرفانرژی با به کارگیری روش زیست الگو در طراحی پوسته ساختمان است. به منظور تحقق این هدف، روش تحقیق به منظور دستیابی به چهار هدف طرح ریزی شده است. اولا، با استفاده از این روش، تحقیق عمیق در خصوص زیست الگو، پوسته و زیست الگو در ایجاد پوسته از طریق بررسی منابع علمی موجود در اینزمینه انجام خواهد شد. ثانیا، بررسی نمونه های موردی بین المللی از نظر استفاده از زیست الگو و همچنین تاثیر آن بر کاهش مصرف انرژی ساختمان ارایه و آنالیز خواهند شد. در نهایت، این بررسی با ارایه رهنمودهایی برای طراحی پوسته بیونیک ساختمان به منظور مصرف موثرتر انرژی در ساختمانها پایان مییابد

Keywords:

زیست الگو )بیومیمیکری( , پوسته ساختمان , بهره وری انرژی , معماری , تحقیق