جایگاه طراحی و معماری موزه در تعامل با هدف پایدارسازی و هویت بخشی فرهنگی

هدف این مقاله بررسی نقش موزه و معماری آن در حفظ و تقویت هویت فرهنگی جامعه است. یکی از چالشهای اساسی کشورهای در حال توسعه، در برخورد با پدیده جهانی شدن و مواجهه با فرهنگ جدید، از خودبیگانگی فرهنگی و بحران هویتی است. موزه ها با حفظ و زنده نگه داشتن آثار فرهنگی به جا مانده از تمدن هاو پیشینیان می توانند در تقویت هویت ملی و فرهنگی جامعه نقش بسزایی ایفا نمایند. امروزه موزه ها و مراکزفرهنگی در ارتقای دانش بشری و نیز گسترش علم و پایدار سازی آموزش که به تعبیری آموزش مستمر است،یکی از نهادهای اجتماعی موثر به شمار می روند. در این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی به بررسی نقش وجایگاه موزه و معماری آن در تقویت هویت فرهنگی جامعه می پردازیم. همچنان که می دانیم معماری، ظرفی است براینمایش فرهنگ، تاریخ، هنر و به طور کلی هویت یک قوم، پس در طراحی موزه ها بایستی تناسب طرح های معماری،همگون با هویت فرهنگی منطقه در نظر گرفته شود. در این صورت موزه می تواند به عنوان یک مرکز فرهنگی، نقشی موثردر حفظ و تقویت هویت فرهنگی داشته باشد. این مقاله که حاصل مشاهدات عینی و مطالعات کتابخانه ای است به صورتتحلیلی - توصیفی به تشریح موضوع میپردازد، هدف از انجام این تحقیق شناسایی عناصر معماری هویت بخش فرهنگ میباشد و اثبات اینکه این عناصر در راستای اصول معماری هویت ساز شکل گرفته اند.پرسش اصلی تحقیق ، این است که آیامعماری موزه می تواند جلوه ای از یک معماری زنده ساز هویت اصیل باشد و به چه صورت به این نیازها پاسخ می گوید.چارچوب نظری تحقیق حاکی از این است که عوامل متعددی در معماری موزه تاثیرگذار بوده اند که این عوامل در هویتبخشی، دارای تاثیرات متفاوت بوده است.به منظور انجام این تحقیق از روش توصیفی – تحلیلی استفاده شده است. نتایجآن بنیادی و از نظر فرآیند اجرا کیفی بوده و در نهایت سعی در بررسی و بازشناسی اصول شکل گیری معماری هویت سازدر قالب موزه را خواهدداشت تا بتوان هویت فرهنگی را پایدار دانست.

Keywords:

موزه , فرهنگ , هویت فرهنگی , معماری موزه