ارزیابی سطح توسعه بهداشتی و درمانی شهرستان های استان کرمانشاه با استفاده از مدل های تصمیم گیری چندمعیاره

عدمتعادل در پراکندگی خدمات بهداشتی-درمانی، مساله تامین عدالتاجتماعی برای همه اقشار جامعه را تحتتاثیر قرار داده و نابرابری در دسترسی به خدمات مورد نیاز را موجب شده است. این امر، تاکیدی بر لزوم توجه به برنامهریزی جهت ایجاد تعادل بین مناطق میباشد. لذا جهت ایجاد توسعه خدمات بهداشتی-درمانی و رفع عدم تعادلها و تدوین راهکارهای توسعه و موفقیت در برنامهریزی، بررسی و شناخت توانها، کمبودها و تعیین سطوح توسعهیافتگی نواحی ضرورتی اجتناب-ناپذیر است. روش مورد استفاده در این پژوهش توصیفی- تحلیلی و رویکرد حاکم بر آن کاربردی است. دادههای مورد نیاز با بهرهگیری از آمار مربوط به سالنامه آماری استانکرمانشاه در سال 1392 استخراج گردیده است. تحلیل دادهها با استفاده از تکنیک آنتروپیشانون، تاپسیس (TOPSIS ،(میانگین وزنی ساده (SAW (و تکنیک ادغام با استفاده از نرمافزار Excelصورت پذیرفته و بهمنظور ترسیم نقشهها از نرمافزار GIS Arc استفاده گردیده است. یافتههای تحقیق حاکی از آن بود که پراکنش شاخصهای بهداشتی درمانی در پهنه استانکرمانشاه بهصورت قطبی و ناموزون است. لذا نتایج پژوهش ضرورت نگاهی عدالتمحور در عرصه برنامهریزی و تلاش برای ایجاد استقرار فضایی بهینهتر این خدمات و شاخصها را در سطح استان کرمانشاه بیش از پیش آشکار میسازد.

Keywords:

توسعه , شاخصهای بهداشتی و درمانی , مدلهای تصمیمگیری چندمعیاره , استان کرمانشاه