اپیدمیولوژی سالک در شهرستان هویزه در سال 1393

زمینه و اهداف: سالک یک بیماری مشترک بین انسان و حیوان است. یکی از مهم ترین بیماریهای بومی ایران و دومین بیماری انگلی منتقله به وسیله بندپایان بعد از ماالریا است. این بیماری در بیش از 15 استان کشور به عنوان مشکل بهداشتی مطرح است. با توجه به این که سالک جز بیماری آندمیک هویزه بشمار میآید، لذا این مطالعه با هدف بررسی اپیدمیولوژیک سالک در هویزه انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه توصیفی-تحلیلی روی 137 بیمار مبتال به سالک در سال 1393 که در مراکز بهداشتی-درمانی شهرستان هویزه تحت درمان و پیگیری قرار گرفتند، انجام شد. با رعایت موازین اخالقی و پژوهشی اطالعات مربوط به بیماران از قبیل سن، جنس، محل سکونت، تعداد و محل زخم و ماه بروز بیماری جمعآوری شد. جهت تحلیل دادهها از نرم افزار اکسل استفاده شد.یافتهها: میزان بروز بیماری 343 در صد هزار برآورد گردید. از 137 بیمار مورد مطالعه 65 نفر مرد )7/47 )%و 72 نفر زن )6/52 )%بودند. 97 نفر )8/70 )%در شهر و 40 نفر ) 2/29 )%در روستا سکونت داشتند. بیشترین فراوانی در گروه سنی یک تا 10 سال )54 )%بود. بیشترین ضایعات )9/83 )%در دست، صورت و پا مشاهده شد و )8/51 )%بیماران یک زخم داشتند. باالترین میزان شیوع در فصل زمستان مشاهده شد.نتیجهگیری: با توجه به نتایج مطالعه و اثرات نامطلوب این بیماری پیشنهاد میگردد، برنامهریزیهای مناسب جهت آموزش مردم و همچنین اقدامات در جهت بهسازی محیط مورد توجه بیشتر مسیولین امر قرار گیرد.

Keywords:

سالک , شهرستان هویزه , اپیدمیولوژی