تاثیر بازیگران انتقال فناوری بر یادگیری فناورانه؛ مطالعه موردی صنعت نساجی سوریه

کشورهای در حال توسعه به دلیل ظرفیت نوآوری محدود، بر جذب فناوری های وارداتی و بهبود تدریجی آن ها متکی هستند. این امر مستلزم تلاش های نظام مند برای تقویت قابلیت های فناورانه بومی است. مقاله حاضر با استفاده از مفهوم یادگیری فناورانه مبتنی بر جذب فناوری و نوآوری تدریجی به ارزیابی تاثیر بازیگران انتقال فناوری بر یادگیری فناورانه در صنعت نساجی سوریه می پردازد. گردآوری داده ها با استفاده از پرسشنامه تایید شده توسط خبرگان و با ارسال به 33 کارخانه نساجی کشور سوریه از جولای تا دسامبر 2016 صورت گرفته و به منظور تحلیل داده ها از آزمون های رگرسیون خطی ساده، چندگانه و رگرسیون ترتیبی استفاده شده است. یافته های پژوهش، بیانگر تاثیر قابل توجه بازیگران انتقال فناوری بر انباشت قابلیت عملیاتی نسبت به قابلیت های انطباقی و نوآورانه است، همچنین تنها تاثیر قابلیت عملیاتی بر تغییر فنی جزیی تایید شد که بر وجود نظام تغییر فنی منفعل در این صنعت دلالت می کند. بهبود این وضعیت مستلزم نقش فعال تر بازیگران انتقال فناوری جهت رفع موانع یادگیری فناورانه و سوق دادن بنگاه ها به سمت رفتار فناورانه فعال جهت ساخت قابلیت های فناورانه فراتر از قابلیت عملیاتی می باشد. چارچوب این پژوهش، رویکردی نظام مند به یادگیری فناورانه دارد که کمتر مورد توجه محققین واقع شده و ابزاری برای ارزیابی وضعیت نظام تغییر فنی در اختیار سیاست گذاران قرار می دهد.

Keywords:

یادگیری فناورانه , تغییر فنی , قابلیت فناورانه , انتقال فناوری , سوریه