اثر نیتروژن و تداخل علف های هرز بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت در دو سامانه آبیاری غرقابی و قطره ای

به منظور بررسی اثرات سامانه های آبیاری، نیتروژن و تداخل علف های هرز بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت، پژوهشی در سال 1391 در ایستگاه زراعی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز در قالب طرح کرت های دو بار خرد شده بر پایه بلوک کامل تصادفی، صورت گرفت. در این آزمایش انواع سیستم های آبیاری (غرقابی و قطره ای) به عنوان کرت های اصلی، سطوح نیتروژن (صفر، 75 و 150 کیلوگرم در هکتار) به عنوان کرت های فرعی و تداخل علف های هرز (با و بدون علف هرز) به عنوان کرت های فرعی فرعی بودند. نتایج نشان داد که حضور علف های هرز به طور معنی داری باعث کاهش عملکرد دانه تا 51 درصد و اجزای عملکرد دانه ذرت (تعداد ردیف و دانه در بلال، طول و قطر بلال و وزن صد دانه) شدند. با افزودن نیتروژن تا سطح 150 کیلوگرم در هکتار عملکرد دانه به طور معنی داری افزایش یافت. تغییر سامانه آبیاری از غرقابی به قطره ای به طور معنی داری با تاثیر بر کاهش تراکم و زیست توده علف های هرز به ترتیب به میزان 56/8 و 54/3 درصد موجب کاهش تداخل علف های هرز شد و به طور معنی داری عملکرد دانه ذرت را افزایش داد. کاربرد مقادیر یکسان نیتروژن در دو سامانه آبیاری پاسخ های متفاوتی به دست داد به طوری که کاربرد 75 و 150 کیلوگرم در هکتار نیتروژن در سیستم آبیاری قطره ای نسبت به آبیاری غرقابی سبب کاهش مقدار زیست توده علف های هرز به ترتیب به میزان 62/6 و 64/4 درصد شد. در نهایت نتایج نشان دادند که اتخاذ سامانه آبیاری مطلوب با تاثیر بر رشد علف های هرز به عنوان یک راهکار زراعی با کاهش رقابت بین علف هرز و گیاه زراعی و مهار بهتر علف های هرز می تواند نقش مهمی در افزایش تولید داشته باشد.

Keywords:

تراکم علف های هرز , رقابت , زیست توده علف های هرز , سامانه آبیاری