بهینه سازی معادلات درونیاب بارش روزانه با نظریه فازی و الگوریتم ژنتیکدر حوضه آبریز دشت مشهد
Publish place: Journal of Water and Soil، Vol: 28، Issue: 1
Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 482
This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JSW-28-1_001
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1396
Abstract:
تحلیل منطقه ای، ترمیم بارش های مفقود، محاسبه بارش مساحتی، برآورد PMP و الگوهای بارش - رواناب در مقیاس روزانه نیاز اساسی بسیاری از پژوهش های آب و هواشناسی است . روش درون یابی فاصله معکوس پیراسته براساس ریاضیات فازی و الگوریتم ژنتیک (MIDW-F) روشی جدید، کارا بی نیاز از پیش فرضهای پیچیده نظری است . هدف این مقاله به کارگیری این معادله درونیاب جدید برای تامین نیازهای اساسی فوق با واسنجی بارش روزانه حوضه آبریز دشت مشهد است . غربال و نرمالسازی متغیرهای فاصله و ارتفاع انجام شد. سپس تاثیر عملگرهای فازی (بیشینه، کمینه، جمع، ضرب و مجذورمربعات ) در بهینه کردن MIDW-F با سه روش مرسوم دیگر (میانگین حسابی، چندضلعی تیسن و فاصله معکوس معمولی ) نشان داد که خطاهای منطقه ای بارش روزانه با MIDW-F به طور چشمگیری کاهش می یابد. بیشترین معدل مجموع مجذورات خطای منطقه ای RMSE مربوط به روش میانگین حسابی 37/48 با بیشترین 90/45، کمترین 5/76، واریانس 686/8 و ضریب تغییرات 0/7 و کمترین معدل RMSE مربوط به MIDW-F، 31/78 با بیشترین 56/67، کمترین 4/6، واریانس 340/92 و ضریب تغییرات 0/58 است . پهنه بندی بارش روزانه در دو تاریخ 1388/1/2 و 1388/12/4 و با دو روش MIDW-F و IDW انجام و مقایسه شد. نتایج نشان داد که پهنه بندی با MIDW-F جزییات بیشتری ارایه کرد. بنابراین کاربرد این روش برای درون یابی بارش روزانه در یک منطقه همگن پیشنهاد می شود
Keywords:
Authors
نفیسه سیدنژاد گل خطمی
دانش آموخته کارشناسی ارشد گروه مهندسی، آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
سید حسین ثنایی نژاد
دانشیار گروه مهندسی، آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
بیژن قهرمان
استاد گروه مهندسی، آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
حجت رضایی پژند
مربی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد