مقایسه میزان پرخاشگری و خود کنترلی در دانشجویان مرد به جاآوردند و نیاورنده فریضه ی نماز

پرخاشگری یکی از مسایل مهم در دوران جوانی است و به عنوان یک مشکل بغرنج و رو به افزایش در روابط اجتماعی و بین فردی به ویژه در میان جوانان شناخته شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر نماز بر میزان پرخاشگری و خود کنترلی دانشجویان مرد بود. در این پژوهش روش علی مقایسه ای بکار گرفته شد. 400 نفرمرد مجرد مقطع کارشناسی دانشگاه های آزاد و دولتی شهر تهران به عنوان نمونه، مورد بررسی قرارگرفتند. نمونه ها ازبین دانشجویان دامنه سنی 19 الی 23 ساله رشته های هنر، علوم انسانی، فنی و مهندسی و بصورت در دسترس انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرخاشگری خشم اسپیلبرگ، پرسش نامه خود کنترلی و مصاحبه کوتاه استفاده شد. داده ها باروش تحلیل واریانس (مانووا) و با استفاده از نرم افزار spss 23 تحلیل شدند. نتایج داد بین گروه نماز خوان و نماز نخوان تفاوت معناداری در میزان خود کنترلی و پرخاشگری وجود دارد. (p<0.01) دانشجویانی که فریضه ی نماز را ادا نمی کردند پرخاشگری بیشتر و خود کنترلی کمتری داشتند. می توان نتیجه گرفت پای بندی به مذهب و ادای فریضه نماز موجب کاهش پرخاشگری که یک عامل شایع مختل کننده آرامش روانی است می شود و همچنین باعث خود کنترلی بیشتری می شود.

Keywords:

خود کترلی , پرخاشگری , نماز