تعامل های اجتماعی از یک سو، در متن محیط طبیعی– مصنوعی واقع می شود و از سوی دیگر، انعکاس همین رفتار به جهان کالبدی باز می گردد. درباره ی تاثیر متقابل ساخت محیط بر رفتار و تاثیر الگو های رفتاری و خاستگاه آن بر طراحی محیطی مناسب و در خور توجه، دیدگاه هایی موجود است که در مجموع بر اهمیت تاثیر کیفیت فضا بر رفتار تاکید شده است. میان فرد و محیط اطراف او، روابط مختلفی وجود دارد؛ یعنی انسان در رابطه با محیط اطراف خود باید به اهمیت و معنای اشیای مختلف پی ببرد و نوع عکس العمل و نحوه کارکرد با آن ها را به دقت بیاموزد. این موضوع در باغ سازی و عناصر طبیعی و مصنوعی به طرز ویژه ای متناسب با حواس پنجگانه انسان طراحی و مستقر شده است. انسان به طبیعت موجود در باغ نیازمند است. وجود طبیعت و باغ در محیط زندگی، بر ارتقای بهداشت روان فردی و جمعی جامعه تاثیر می گذارد. کودکان به محیط هایی نیاز دارند که انان را مخاطب قرار دهد و به چالش وادارد، از این رو آماده سازی محیط های باز برای کودکان به محیط های شهروندان و سازندگان آینده، از اهمیت ویژه ای برخوردار است.در این پژوهش، تاثیرات مفاهیم فضایی باغ های ایرانی بر زمینه های فضای کودکان مورد بررسی قرار گرفته که روش تحقیق به صورت کیفی با تکنیک تفسیری- تحلیلی صورت گرفته. در ابتدا نظریات روانشناسانی همچون پیاژه ، فروید و... تحلیل شده و سپس به بررسی فضاهای
باغ ایرانی پرداخته شده و در آخر با تطبیق دستاورد ها نتیجه گیری به عمل آمده تا بدین طریق بتوانیم برای طراحی محیطی مناسب برای رشد
خلاقیت در کودکان و با استفاده از نظریه های روانشناسی به سود دانش معماری و طراحی فضاهایی با الگوی
باغ ایرانی استفاده داشته باشیم.