بررسی اثر تدلیس و تخلف از شروط عقد نکاح در فقه امامیه

تدلیس (یا فریب درنکاح)، یکی ازمباحث مهم و قابل توجه درحقوق خانواده می باشد. هرچند بحث فریب در نکاح ازمسایل مستحدثه نبوده و مسبوق به سابقه می باشد ولی متاسفانه امروزه این معضل اجتماعی ابعاد وسیع تری نسبت به گذشته پیدا کرده و پرونده های موجود در دادگاه های خانواده دراین زمینه، مبین این حقیقت تلخ است که متاسفانه ازدواج های فراوانی به دلیل عدم صداقت یکی ازطرفین وفریب طرف دیگر منجر به طلاق می شود. تدلیس ممکن است از ناحیه یکی از طرفین عقد نسبت به طرف دیگر یا توسط شخص ثالث انجام پذیرد. این عمل دارای دوجنبه حقوقی کیفری می باشد و ضرر و زیان های مادی و معنوی هم درحین دعوای فسخ و یا بطور جداگانه قابل مطالبه خواهد بود. در پژوهش حاضر، بطور دقیق در مسیله نکاح وارد و به مسایل مختلف جهت تبیین هر چه بهتر و رسا بودن مطلب جهت تفهیم موضوع پرداخته و سپس به تعریف لغوی و اصطلاحی تدلیس، آثار و ضمانت اجراهای آن در آراء صاحب نظران آراء فقهی و حقوق مدنی ایران پرداخته شده و جایگاه آن را در نظام های حقوقی مذکور تبیین خواهیم کرد.

Keywords:

نکاح , تدلیس , فریب , فسخ نکاح , فقه امامیه