مسیولیت های حقوقی مربیان و ورزشکاران در رشته کاراته

دراین تحقیق ابتدا به مسیولیت مدنی ورزشکاران و مربیان در ورزش کاراته می پردازیم و ازآنجا که مسیولیت مدنی ورزشکاران و مربیان درورزشهای برخوردی و خشن و اینکه این نوع ورزشها ازنظر امکان بالقوه جبران خسارت با سایر ورزشها تا حدودی فرق دارند وصدمات ناشیاز ورزشهای خشن که در روال طبیعی آنها حادث می شود، عمدی و همراه با سوء نیت نخواهدشدو اینکه در این ورزشها دلایل برای اقامه دعوا تحت عنوان تقصیرکافی نخواهدبود وهمچنین مربیان که با اعمال مراقبت متعارف ازایجاد خطرهای قابل پیش بینی برای ورزشکاران باید جلوگیری کنند، میزان عرف در فعالیت های ورزشی خشن به مراتب افزایش خواهد یافت، موردبررسی قرارخواهدگرفت. بیمه کردن ورزشکاران یکی از وسایل ایمنی است که می تواند آنهارا درصورت بروز حادثه بخشی از هزینه های مربوط به فوت، فلج شدن و سایر ناتوانی های جسمی و هزینه ی بیمارستان های تخصصی گرانقیمت را پرداخت نماید. اگر این پیشنهاد به عنوان لازمه عرض تعهد پذیرفته می شود، باید گفت که موسسه های ورزشی در برابر ورزشکاران مسیولیت محض پیدا کردهاند و مظهرخارجی این مسیولیت حق بیمه ای است که می پردازند (چلبی، 1386). در رابطه باورزشکاران با اشخاص ثالث به ویژه تماشاگران ورزشکاران که در محل ویژه مثلا در ورزش کاراته داخل تاتمی به مسابقه میپردازند و قواعد آن را رعایت می کنند، هیچ مسیولیتی درقبال بروزحادثه برای افرادی که در کنار زمین باهر عنوانی (داوران، مربیان، تماشاگران و...) حاضرند را ندارند. زیرا از آنان جز رفتار متعارف ورزشی نمی توان انتظار داشت. وانگهی به طور معمول هیچ رابطه حقوقی میان ورزشکاران و افراد نامبرده وجود ندارد تا بتوان تعهد ایمنی این افراد را به عهده ی ورزشکار نهاد. ولی اگر ورزشکاری درمحلی خارج از محل ویژه به تمرین یا مسابقه بپردازد و به دیگران صدمه بزند، مسیولیت مدنی دارد. درصورتی که محل استقرار داوران، مربیان، تماشاگران، کادر پزشکی و... نامناسب باشد و در اثر اجرای فن پرتابی ورزشکاران بهخارج از تشک هدایت شده و در این حین به یکی از افراد نامبرده برخورد نمایند و وی صدمه ببینند، باید برگزار کنندگان مسابقه را مسیول دانست (حاجی مرزدارانی، 1383). مربیان به هیچ عنوانی بیمه گر یاضامن ایمنی شاگردان خود نیستند. بعضیاز صدمات بویژه در ورزش های خشن که متضمن درگیری اجتناب ناپذیر است و همین جبران خسارت آنها با اقامه دعوا است، میسر نیست. مربیان باید با اعمال مراقبت متعارف، از ایجاد خطرات قابل پیش بینی برای ورزشکاران جلوگیری کنند و باز هم متذکر می گردیم که معیار عرف در هر ورزش فرق دارد و میزان آن در فعالیت های ورزشی خشن افزایش خواهد یافت.کاراته ورزشی همراه با درگیری بدنی است. اقتضای آن درگیرشدن مستمر و مکرر فایتر با قدرت هرچه بیشتر است. درگیری بدنی، کشیدگی و پارگی تاندونها و مینسک ها، کوفتگی عضلانی و شکستگی از وقایع اجتناب ناپذیر ورزشکاراته است، زیرا انجام این ورزش جز از این طریق میسر نیست. ضرورتی وجود ندارد که به کاراته کاران تذکر داده شودکه درمعرض صدمه هستند، زیرا این امرحقیقی انکارناپذیر است. بنابراین چون کاراته ورزشی برخوردی وخشن است، بازیکنان- باید خطاها، ضربات، شکستگی ها و صدمات آن را با رضایت پذیرا شوند. با اینحال، گرایش نسبتا جدید تکوین یافته که باب ورود محدودیت های دادگاه های حقوقی را به دادگاه هایی که به مسایل ورزشی بخصوص ورزش های خشن رسیدگی می کنند، می گشاید.

Keywords:

کاراته , مسیولیت های مدنی , حقوق , ورزشکاران , مربیان